Layout 2008.qxd - Lütjenburger Schützen

C M Y K
Lütjenburger Schützen-Totengilde von 1719
Lustig ging es dann bei der Majestät „Jochen, de Stadtgarner“ nach der Abnahme der
Königspforte zu. Der Pfingstmontag fand damit – bei bestem „Vagelscheeterwedder“ –
seinen Abschluss.
De Geschicht is würkli wohr,
se hett sik todragen för meist fiefunföfdi Johr.
Do wör de Stadtdiek utmist mit Loren
un de Schiet opp de Feller rutfohren.
Dor kömen twee Gillbröder Arm in Arm
vun Vagelbarg hendal,wärn vull, möken düchdi Larm.
Bi Pütter Mahling an de Pankerstraat
kreegen se den Linksdrall nie un güngen akurat
grad ut de Peerdränke tunn Stadtdiek hendal
un seeten, se markten noch nix, mit eenmal
meern bin in den swatten Morast,
wärn nu vun binnen un buten natt.
Wär nich een Mann denn kamen
de sik een Hart hätt namen
– wer weet – he packt se achtern an eern Schopp
un trök se rut ut den kleisterigen Sott.
Eere Antöch hett mien Vadder tunn Reinigen kreegen.
Dorto müssen se vörto düchdi drögen.
ca.400.000
verschiedene Titel
stehen zur Verfügung!
Hiervon besorgen wir für Sie über Nacht
jedes Buch!
Einige 1000 davon haben wir auch vorrätig.
BUCHHANDLUNG
AM RATHAUS
Inh. Harry Kunz
24318 Lütjenburg
Postfach 1144 · Tel. (04381) 4969
So hüngen se langdal in Ketelhus vun de Deck.
Laterhen wärn se so stief
un stünnen alleen in de Eck.
Vadder meen to uns:“Nu kiekt ju dat an,
een strammen Gillbroder, watt de all kann!“
Wenn een meent, dat glöft he nich,
ik kenn noch ehre Namen,
man dat sall nich opp ehr Enkelkinner torüchkamen.
De Gill för de Kark sösshunnert Euro spendier;
dat Geld is vör den sülbern Lüchter, de is weller hier.
Vör dörtich Johrn he klaut worrn is,
de Passer dorto leeg dormals seeker in een Kist´.
Dormit dat glieke Wechschlüten
nu dissen Lüchter nie passert,
müsst he ok erstrohlen in Gottesdeenst,
as sik dat hört.
Ik wünsch mie, dat beider heller Kerzenschien
lücht warm in uns affkloort Haarten rinn.
Gillbroder Dieter, de Lütt, hett an sövten März
Geburtstag hatt;
kööm dor doch tatsächli een Gratulant in swatt,
denn obends wär jo Isbeeneeten,
un üm de vörschreben Kleedung nie to vergeeten
harr he sik glieks morgens richdi utstafeert
un sik den Dag öber düchdi amüseert.
Doch an´t Revers fehl em noch de geele Bloom.
De klau he sik furts vun Dieter
sein Dischdekoratschon.
So kööm he vergnögt tun Isbeeneeten:
Man mutt sik blots to hölpen weeten!
Majestät „Uwe, de Wietkieker“ dörf ik nie vergeeten.
He hett dreemal int Stück den Vagel affknallt,
möt ji weeten.
He is Bänker, kennt sik ut in de Welt,
besünners Bescheed weet he mit Geld.
Bi een Snack vör Ostern he meen:
„Ik heff keen Konto in Liechtensteen“.
Majestät, ik sech Di, dat is goot,
sünst seetst Du nu bi Water un Brot;
Zur frühen Stunde fanden sich der Engere Vorstand und die, von der I. Majestät geladene
Gäste zum Königsfrühstück am „Cafe am Markt“ ein. Die Stimmung war ausgezeichnet,
aber der Wettergott ließ im Freien das Wasser aus Kübeln fallen.
- 23 -