01.07.2013 Views

Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free

Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free

Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

BIG Review 2009<br />

Een gedenkwaardig weekend bij de oosterburen<br />

Martin KOOL<br />

Voor leden van het Brevet<br />

International de grimpeur<br />

(BIG) heeft het getal 164 een<br />

magische klank. Na het behalen<br />

van het aantal van 164<br />

beklimmingen uit de lijst van<br />

1000 wacht het eerste echte<br />

BIG diploma. Meer dan een<br />

bedrukt A-viertje is het niet<br />

maar de emotionele waarde<br />

van het documentje is<br />

onbetaalbaar. “Waarom<br />

164?”: vragen mensen in mijn<br />

omgeving.<br />

Voor het verhaal daarachter<br />

moeten we naar België. Daar<br />

vindt de BIG haar oorsprong.<br />

De grote animator van BIG is<br />

natuurlijk Daniel Gobert maar<br />

BIG-lid van het eerste uur,<br />

Raymond Mayeur wordt geëerd<br />

met het getal 164. Dat was<br />

immers het aantal<br />

beklimmingen achter zijn naam<br />

op het moment dat deze<br />

Belgische bergcyclist het leven<br />

liet. Zoon Etienne zet de<br />

traditie van zijn vader voort en<br />

voert al sinds jaar en dag het<br />

BIG klassement aan met<br />

inmiddels een onvoorstelbare<br />

732 “scalpen” op zijn palmares.<br />

Met 159 BIGgen op mijn naam<br />

vertrek ik op vrijdag 23 mei<br />

naar de Hunsrück in Duitsland.<br />

Op een kleine 500 kilometer<br />

van Heerhugowaard ligt<br />

Morbach centraal in deze<br />

bergstreek. Zoon Mathijs wil<br />

ook wel weer eens wat<br />

beklimmingen toevoegen aan<br />

zijn nog prille lijst van 12<br />

BIGgen. Zijn vriend Koen, die<br />

al in het mooie bezit is van een<br />

nagelnieuwe Koga, heeft ook<br />

wel oren naar een lekker<br />

fietsweekendje. En zo reizen<br />

Mathijs, Koen en zijn vader<br />

Peter met mij af naar Morbach.<br />

Hotel Am Kirschbaum blijkt<br />

een voortreffelijk onderkomen.<br />

In het gebied liggen 3 BIGgen<br />

op fietsafstand en die willen we<br />

op zaterdag bedwingen. Om dit<br />

weekend toch de 164 te halen<br />

gaan we zondag naar de<br />

Moezel en naar Bleialf om daar<br />

nog 2 beklimmingen te doen.<br />

Dag 1:<br />

Grijs ziet de lucht als ik de<br />

gordijnen opentrek. Het is<br />

droog maar je kan het water<br />

grijpen zou mijn vader gezegd<br />

hebben. Na het prima Duitse<br />

ontbijt (van hun gastvrijheid<br />

kan men in veel Europese<br />

landen nog wat leren) pakken<br />

we de fietsen en vertrekken<br />

naar het noorden. De Stumpfer<br />

Turm (BIG 160) ligt zo’n 6<br />

kilometer in die richting op de<br />

327. Een retedrukke weg die<br />

eigenlijk voor fietsers gesloten<br />

zou moeten worden.<br />

Koen rijdt op zijn eigen racer<br />

en Mathijs heeft de<br />

beschikking over mijn, met<br />

wegbanden uitgeruste, MTB.<br />

Door een bijzonder toeval<br />

rijden we bij het verlaten van<br />

Morbach verkeerd en draaien<br />

ongemerkt de 269 op. Omdat<br />

het hier zo heerlijk rustig is<br />

bedenk ik me dat we verkeerd<br />

zitten. Dat blijkt te kloppen en<br />

we zitten al bijna bij<br />

Gonzerath. Daar kunnen we<br />

rechtsaf en komen zo toch bij<br />

de Stumpfer Turm maar via een<br />

rustige route. De uit de 14e<br />

eeuw stammende toren staat<br />

langs de Hunsrückhöhenstraße.<br />

De klim heeft ons niet tot een<br />

uiterste krachtsinspanning<br />

gedreven. Sterker nog: het was<br />

een makkie.<br />

Na wat plaatjes en even<br />

genieten van het uitzicht dalen<br />

we de drukke 327 af terug naar<br />

Morbach. Peter die dit weekend<br />

niet fietst hanteert de<br />

videocamera en maakt<br />

onderweg mooie plaatjes. In<br />

Morbach heeft hij een tentje<br />

uitgezocht waar we een bak<br />

k<strong>of</strong>fie halen. Dan weer op de<br />

fiets naar de Erbeskopf (BIG<br />

161). De hoogste top (818<br />

31<br />

meter) op de westoever van de<br />

Rijn in Duitsland.<br />

De 15 kilometer naar de voet<br />

van de klim gaan op en af over<br />

de mooi lopende 269 met<br />

weinig verkeer. Via de L164,<br />

waar nota bene een fietspad<br />

langs ligt, klimmen we rustig<br />

omhoog. Dan moeten we<br />

linksaf bij het bord met<br />

opschrift “Erbeskopf Turm 2<br />

km”. Daar wordt het wat<br />

serieuzer en meet ik af en toe<br />

zo’n 10 % stijging. Mathijs<br />

moet hard werken en hier<br />

wreekt zich natuurlijk, naast<br />

weinig trainingskilometers, ook<br />

het veel zwaardere materiaal.<br />

Inmiddels regent het lichtjes en<br />

dat maakt de troosteloze top<br />

nog somberder. Het uitzicht op<br />

de klimtoren is fraai maar<br />

beperkt vanwege de<br />

waterdamp.<br />

Mathijs heeft er genoeg van en<br />

stapt bij Peter in de auto. Koen<br />

en ik duiken de afdaling in die<br />

spectaculaire filmbeelden<br />

oplevert. Helaas levert de<br />

afdaling mij ook een lekke<br />

achterband op en bij zo’n 50<br />

kilometer per uur is dat raar<br />

sturen. Het wisselen gaat snel<br />

en we trappen door naar<br />

Birkenfeld voor de lunch.<br />

Schnitzel wiener art is bij<br />

Mathijs favoriet en hij tikt er<br />

dit weekend 3 weg. Ik hou het<br />

maar bij pasta om de energie<br />

voorraad op pijl te houden. Na<br />

de lunch is het weer droog en

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!