Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free
Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free
Inhoudsopgave/Table of contents/ La table des matières - Free
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
BIG Review 2009<br />
Een gedenkwaardig weekend bij de oosterburen<br />
Martin KOOL<br />
Voor leden van het Brevet<br />
International de grimpeur<br />
(BIG) heeft het getal 164 een<br />
magische klank. Na het behalen<br />
van het aantal van 164<br />
beklimmingen uit de lijst van<br />
1000 wacht het eerste echte<br />
BIG diploma. Meer dan een<br />
bedrukt A-viertje is het niet<br />
maar de emotionele waarde<br />
van het documentje is<br />
onbetaalbaar. “Waarom<br />
164?”: vragen mensen in mijn<br />
omgeving.<br />
Voor het verhaal daarachter<br />
moeten we naar België. Daar<br />
vindt de BIG haar oorsprong.<br />
De grote animator van BIG is<br />
natuurlijk Daniel Gobert maar<br />
BIG-lid van het eerste uur,<br />
Raymond Mayeur wordt geëerd<br />
met het getal 164. Dat was<br />
immers het aantal<br />
beklimmingen achter zijn naam<br />
op het moment dat deze<br />
Belgische bergcyclist het leven<br />
liet. Zoon Etienne zet de<br />
traditie van zijn vader voort en<br />
voert al sinds jaar en dag het<br />
BIG klassement aan met<br />
inmiddels een onvoorstelbare<br />
732 “scalpen” op zijn palmares.<br />
Met 159 BIGgen op mijn naam<br />
vertrek ik op vrijdag 23 mei<br />
naar de Hunsrück in Duitsland.<br />
Op een kleine 500 kilometer<br />
van Heerhugowaard ligt<br />
Morbach centraal in deze<br />
bergstreek. Zoon Mathijs wil<br />
ook wel weer eens wat<br />
beklimmingen toevoegen aan<br />
zijn nog prille lijst van 12<br />
BIGgen. Zijn vriend Koen, die<br />
al in het mooie bezit is van een<br />
nagelnieuwe Koga, heeft ook<br />
wel oren naar een lekker<br />
fietsweekendje. En zo reizen<br />
Mathijs, Koen en zijn vader<br />
Peter met mij af naar Morbach.<br />
Hotel Am Kirschbaum blijkt<br />
een voortreffelijk onderkomen.<br />
In het gebied liggen 3 BIGgen<br />
op fietsafstand en die willen we<br />
op zaterdag bedwingen. Om dit<br />
weekend toch de 164 te halen<br />
gaan we zondag naar de<br />
Moezel en naar Bleialf om daar<br />
nog 2 beklimmingen te doen.<br />
Dag 1:<br />
Grijs ziet de lucht als ik de<br />
gordijnen opentrek. Het is<br />
droog maar je kan het water<br />
grijpen zou mijn vader gezegd<br />
hebben. Na het prima Duitse<br />
ontbijt (van hun gastvrijheid<br />
kan men in veel Europese<br />
landen nog wat leren) pakken<br />
we de fietsen en vertrekken<br />
naar het noorden. De Stumpfer<br />
Turm (BIG 160) ligt zo’n 6<br />
kilometer in die richting op de<br />
327. Een retedrukke weg die<br />
eigenlijk voor fietsers gesloten<br />
zou moeten worden.<br />
Koen rijdt op zijn eigen racer<br />
en Mathijs heeft de<br />
beschikking over mijn, met<br />
wegbanden uitgeruste, MTB.<br />
Door een bijzonder toeval<br />
rijden we bij het verlaten van<br />
Morbach verkeerd en draaien<br />
ongemerkt de 269 op. Omdat<br />
het hier zo heerlijk rustig is<br />
bedenk ik me dat we verkeerd<br />
zitten. Dat blijkt te kloppen en<br />
we zitten al bijna bij<br />
Gonzerath. Daar kunnen we<br />
rechtsaf en komen zo toch bij<br />
de Stumpfer Turm maar via een<br />
rustige route. De uit de 14e<br />
eeuw stammende toren staat<br />
langs de Hunsrückhöhenstraße.<br />
De klim heeft ons niet tot een<br />
uiterste krachtsinspanning<br />
gedreven. Sterker nog: het was<br />
een makkie.<br />
Na wat plaatjes en even<br />
genieten van het uitzicht dalen<br />
we de drukke 327 af terug naar<br />
Morbach. Peter die dit weekend<br />
niet fietst hanteert de<br />
videocamera en maakt<br />
onderweg mooie plaatjes. In<br />
Morbach heeft hij een tentje<br />
uitgezocht waar we een bak<br />
k<strong>of</strong>fie halen. Dan weer op de<br />
fiets naar de Erbeskopf (BIG<br />
161). De hoogste top (818<br />
31<br />
meter) op de westoever van de<br />
Rijn in Duitsland.<br />
De 15 kilometer naar de voet<br />
van de klim gaan op en af over<br />
de mooi lopende 269 met<br />
weinig verkeer. Via de L164,<br />
waar nota bene een fietspad<br />
langs ligt, klimmen we rustig<br />
omhoog. Dan moeten we<br />
linksaf bij het bord met<br />
opschrift “Erbeskopf Turm 2<br />
km”. Daar wordt het wat<br />
serieuzer en meet ik af en toe<br />
zo’n 10 % stijging. Mathijs<br />
moet hard werken en hier<br />
wreekt zich natuurlijk, naast<br />
weinig trainingskilometers, ook<br />
het veel zwaardere materiaal.<br />
Inmiddels regent het lichtjes en<br />
dat maakt de troosteloze top<br />
nog somberder. Het uitzicht op<br />
de klimtoren is fraai maar<br />
beperkt vanwege de<br />
waterdamp.<br />
Mathijs heeft er genoeg van en<br />
stapt bij Peter in de auto. Koen<br />
en ik duiken de afdaling in die<br />
spectaculaire filmbeelden<br />
oplevert. Helaas levert de<br />
afdaling mij ook een lekke<br />
achterband op en bij zo’n 50<br />
kilometer per uur is dat raar<br />
sturen. Het wisselen gaat snel<br />
en we trappen door naar<br />
Birkenfeld voor de lunch.<br />
Schnitzel wiener art is bij<br />
Mathijs favoriet en hij tikt er<br />
dit weekend 3 weg. Ik hou het<br />
maar bij pasta om de energie<br />
voorraad op pijl te houden. Na<br />
de lunch is het weer droog en