Even though Mexico generally makes headlines around ... - Dedeman

RÖPORTAJ-INTERVIEW P I N A R M A M A K
Halkla İlişkiler’in marka ismi Betûl Mardin’le hayatını, mesleğini
ve son dönemdeki projelerini konuştuk. Bu keyifli sohbet için
kendisine çok teşekkür ediyoruz.
Klasik bir başlangıç yerine şunu sormak istiyorum; Betûl Mardin nasıl Betûl Mardin
olmuştur
Baba tarafından çok köklü bir ailenin mensubuyum; biraz Arap, biraz Kürt, biraz Fransız.
Anne tarafından Kastamonulu, Çankırılı, yani daha Anadolu. Bu büyük ve karışık
ailenin içinde bir şeyler yapmak lazımdı ama kadınsın, ikinci kız çocuğusun; haliyle
hiçbir şey yapamıyorsun, çalışmak istiyorsun, okula gitmek istiyorsun izin yok ama ben
yine de inatçıydım. Bir sıkıntı da konuşamıyor olmamdı. Şimdi düşünüyorum da bence
psikolojikmiş, ben konuşmamayı tercih etmişim. Herkes üzülüyor ama kimse de bir şey
yapmaya yanaşmıyor. Ben tek başıma aşmaya çalıştım. O zamanlar Demosten diye bir
adamdan bahsediliyordu, o adamın ağzına çakıl taşı koyarak konuştuğunu duydum ve 13
yaşımdayken ben de denedim. Yutmamaya çalışıyordum, başta anlamadım ama zamanla
cümlenin neresinde onun oluştuğunu anlamam gerektiğini kavradım. Daha sonra ona
göre nefes almaya başladım ve üstesinden geldim. Eksik yanım konuşmak olduğu için
bunun üzerine gittim. Okulun münazara takımının başına geçtim, konuşma sanatını
öğrendim. 15-16 yaşlarından beri de konuşmanın çok etkin bir silah olduğunu bilirim
ve onu kullanırım. Bu arada koleji bitirdim, babama gittim Amerika’da okuyup psikolog
olabilmek için. Güldü ve dedi ki, “18 yaşından sonra kız çocukları okumaz, liseye kadar
okumuş olman bir lütuf zaten”. Üstelik ablam vefat etmişti, artık ben tek kız olduğum için
29
Betûl Mardin: A Doyenne
We spoke with Betûl Mardin, a brand name in public relations,
about her life, her career and her latest projects. We thank her
very much for this delightful conversation.
Instead of a cliché start, I want to ask this: how did Betûl Mardin become
Betûl Mardin
On my father’s side, I am the member of a very well rooted family; a little Arabic, a little
Kurdish, a little French. On my mother’s side, I am from Kastamonu, Çankırı, that is, more
Anatolian. There was the need to do something amidst this large, complicated family, but
you’re a woman and the second daughter; naturally you can’t do anything, you want to work,
you want to go to school, they’re not allowed, but I was still persistent. Another problem was
that I wasn’t able to talk. Now, thinking back on it, I think it was psychological; apparently
I preferred not to talk. Everyone’s sad but no one lends himself to do something. I tried to
overcome it by myself. Back then, there was talk about a guy named Demosten. I heard he
was able to speak by putting pebbles in his mouth, so I tried it when I was 13. I was trying
not to swallow it; I couldn’t understand it at first, but in time, I understood that I needed to
comprehend where in the sentence it would form. Later, I started breathing accordingly, and
I overcame it. I became the head of the debate team at school; I learned the art of speaking.