OCAK - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 Azınlıkça 1

More documents

Recommendations

Info

Onun için referandum fikrinden derhal vazgeç.”Papandreu’yu bir güzel payladılar.Ülke adamakıllı bir belirsizliğin içine girdi.Papandreu’nun başbakanlıktan istifası, millî birlikhükümeti kurulması ve erken seçimlere gidilmesigündeme geldi. Nitekim bir teknokrat Lukas Papadimosbaşkanlığında üç partinin katılımıyla yenihükümet kuruldu, Yunanistan’a verilecek kredilerkonusunu ve ilgili şartları düzenleyecek ve 3 veya 5ay sonra erken seçimler yapılacak.Referandum konusu geri tepti, Papandreu’ nunelinde bir bomba gibi patladı.Oysa Papandreu, referanduma başvurma kararınıpek güzel savlarla nedenliyordu. Referandum,bir dolaysız demokrasi aracıydı. Bununla, ülkeninkarşı karşıya kaldığı yaşamsal bir sorun hakkındaher vatandaşa bizzat görüş belirtme ve tavır alma,sorumluluk üstlenme ve çözüme katılma olanağısağlanıyordu...Ama kazın ayağı hiç te öyle değildi. Bir defahalkın önüne korkunç bir ikilem ve şantaj sunuluyordu:Ya benim istediğim gibi “evet” dersin, ya daülkeyi iflasa ve kaosa sürüklersin ve bunun zahmetinekatlanırsın. Bunların arasında Yunanistan’ıneuro bölgesinden, hatta AB’den çıkması da var.Böyle bir açık yönlendirme ve şantaj koşullarındahalkın özgür iradesinden söz edilebilir mi?Diğerleri yanında bir de şu ortaya çıkıyordu:“Evet” demekle, iki yıldır uyguladığım politikave önlemleri ve şimdiden sonra uygulayacağımyenilerini de onaylamış oluyorsun. Halk, bu politikalarakarşı ayaklanmışken şimdi onları onaylamayaçağrılıyordu. Bu politikalar yüzünden iktidarpartisi %20’lerden aşağı düşmüşken, şimdi “zorla”%50’den çok bir tercih talep ediyordu.Görüldüğü gibi, referandum, Papandreu’nunsunmaya çalıştığı şekliyle ne o kadar demokratikti,ne de etik.Referandumdaki ikilem, sunulduğu gibi, yalnızca“yeni kredi sözleşmesine evet mi hayır mı”sorusunu içermiyordu, aynı zamanda doğrudansorulmadan ama açıkça o kastedilerek, “bu hükümetinicraatına ve devamına evet mi hayır” sorusunuda kapsıyordu. Ve referandum gerçekte bununiçin yapılıyordu.Bu referandum, bir referandumun haiz olmasıgereken temel şartları haiz değildi. Etik değildi, demokratikdeğildi, yapılması için konjoktür müsaitdeğildi, koşullar elverişli değildi. Ülkeyi bilinmeyenmaceralara sürükleyecek nitelikteydi.Demek ki referandum, dolaysız demokrasi aracıolduğuna atıfta bulunarak, iyice ölçülüp biçilmeden,iyice ön hazırlıklar yapılmadan, önüne gelenkonuda başvurulacak bir yol değildir.Bakın işte Papandreu’nun başına neler geldi.Maazallah referandum yapılmış olsaydı ve “hayır”oyu çıkmış olsaydı, mevcut koşullarda büyükbir olasılıkla Yunan halkı “hayır” diyecekti, o zamansiz görecektiniz ülkenin başına neler geleceğini.***Dolaysız demokrasi aracı diye önüne gelen konudahalk oylamasına başvurulamaz.Örneğin, Yunanistan’da komşu ülke FYROM–Makedonya Cumhuriyeti’nin isminde “Makedonyave onun türevi bir sıfat bulunsun mu bulunmasınmı” konulu bir referandum yapılamaz, kendiliğindenanlaşılıyor. Tarihî haklar ileri sürülerekbir yabancı ülkenin isminin nasıl olacağı ve nasılolmayacağına Yunan halkı karar veremez, kendinegöre yerden göğe kadar haklı itirazları bulunsa da.Sonra, bu referandumun sonucu besbelli, yapılmasınane gerek var.Böyle bir öneri, dolaysız demokrasi yolu diyesavunulamaz, dipsiz bir popülizm ve demagoji olarakadlandırılabilir.Ama ana muhalefet lideri Antonis Samaras,Makedonya sorununda teslimiyetçi çizgi izliyordiye suçlayarak Miçotakis hükümetini düşürdüktenve kendi partisi Siyasî Bahar’ı kurduktan sonra,1990’lı yılların ortasında böyle bir referandumudiline dolamıştı. Makedonya sorunu yüzündenYunanistan’da milliyetçiliğin ortalığı kasıp kavurduğubir dönemdi.Samaras’ın bu önerisiyle o zaman bir dostumşöyle alay ediyordu: «Makedonya hakkında yapılacakreferandumdan sonra bir yenisi geliyor.Bu kez Yunan halkına sorulacak soru, “İstanbulYunanistan’a ilhak edilmeli midir, edilmemeli midir?”olacak.»*32 <strong>Azınlıkça</strong>
Algı(lamak)Herkül Millasmillas@otenet.grLozan Antlaşması 1923’de iki ülkearasında barışı ve son kesinleşmiş sınırlarısağladı. Sonrasında Türkiye ve Yunanistanhalkları artık kendi kaderlerininsorumluluğunu üstlenmiş oldu. Resmisöylem bu. Ama aklımıza pek getirmekistemediğimiz başka bir şeyler de olduLozan ile: nüfus mübadelesinin uygulanmasıve azınlıklar sorununun ortaya çıkmasıgibi. Bu iki olay travmalara nedenoldu. Sözlükler “travma” için “canlı üzerindebeden ve ruh açısından önemli veetkili yaralanma belirtileri bırakan yaşantı”açıklamasını getirirler.Mübadele bugün uygulansaydı soykırımdansöz edecektik. İnsanların topluolarak zorla evlerinden ve yurtlarındansürülmesi günümüzde insanlık suçu sayılmakta.O yıllarda ulus-devlet kuranlarınsıradan bir uygulaması sayılmıştı.Özellikle bu işler uyum içinde karşılıklıyapıldığından taraflar bu konuda sesleriniyükseltmeyi uygun bulmuyorlar. Tabiiaynı pratikleri tek taraflı uygulandığındayönetimler olayı bir türlü unutmuyor.Örneğin Türkiye Balkan savaşları sırasındaBalkanlardan kovalanan Müslümanları,Yunanistan ise 1964’de İstanbul’dansürülen Rumları unutmuyor.Lozan bakiyesiAma mübadiller ve muhacirler yaralarınısardılar, travmalarını bir şekilde aştılar,evlerini, acı günlerini ve ölüleriniunutmadılarsa da yeni bir hayat kurmayolunda önemli adımlar attılar. Neredenbiliyorsun diye soracaksanız, kurduklarıderneklere, oluşturdukları cemaatlere,yaptıkları gezilere, kutlamalarına, yayınlarına,etkinliklerine bakın diyeceğim.Geçmişlerini ve kökenlerini unutmadanbu trajik olayı aştılar bir biçimde. LozanMübadilleri Derneği’ni gözümün önünegetirdiğimde, üçüncü kuşak olarak, buzengin geçmişin keyfini de çıkarıyorlardiyesin geliyor.Ne yazık ki azınlıklarla durumu farklı.İki cami arasında kalmış beynamaz gibidirler.Ne yurttaş olarak yaşadıkları ülkedeyurttaştırlar ne de “anavatan” onlaranormal insanca bir yaşamı sağlayabiliyor.Ortamlarındaki çoğunluk onlara hoşdavranmıyor, güvenmiyor ve dolayısıylaçeşitli biçimde onları rahatsız ediyor.“Rahatsız ediyor” en hafif terimdir; kimizaman hayatlarını zehir ediyor, eziyor,bezdiriyor, utandırıyor ve azar azar kaçırtıyor.“Anavatan” dedikleri, onları ya yükya da kullanılacak fırsat olarak görüyor.İçinde yaşadıkları vatan onları “anavatan”<strong>Azınlıkça</strong> 33
Page 1: OCAK - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012Say
Page 7: urada olmaya da devam edecek...Peyn
Page 10 and 11: Το μπαλάκι για τηνκ
Page 12 and 13: - Δεν έχω αρμοδιότη
Page 14 and 15: *İrfan Uzun: Dolaphan camisinde ol
Page 16 and 17: fından Yanya Mahkeme-i Şeriyye Ba
Page 18 and 19: İslam Uzmanı Avukat Yorgos Doudos
Page 20 and 21: mişin bir kalıntısı olduğunu v
Page 22 and 23: Απάντησε στις δηλώ
Page 24 and 25: την πραγματικότητα
Page 26 and 27: θης είχε ασκηθεί πο
Page 28 and 29: DİSİ Partisi Merkez Komitesi ve K
Page 30 and 31: ni belirleme usûlü ve şekli tama
Page 34 and 35: yüzünden dışlıyor. Onlar da d
Page 36 and 37: “üç büyükler”den yardım is
Page 38 and 39: Rodos’taki Recep Paşa Camii çö
Page 40: Fotoğraf: Mücahid Efendi40 Azınl

OCAK - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 Azınlıkça 1

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?