azınlıkça

“ Batı Trakya’da dadurum pek farklıdeğil aslında. Azınlıkmedyasının en gençmensuplarından biriolarak, şu ana kadarbasın yaşantımda onlarcakınama okuduğumuhatırlarım. Ancak,sayısızca yanlışaimza atan ne azınlıksiyasetçilerimizdenne de basınımızdanşöyle ciddi özür veyahata kabullenmeaçıklamalarına pekrastlamış değiliz.mokratia Partisi’nden Konstandinos Mitsotakis ile yaptıklarıtartışmada hatasını kabul ederek “Mea culpa sizimemnun eder mi?” diye sormuş ve “Ben kitapları rafakaldırdığımda, tekrar indiririm de” diye de ilave etmiş.2008 yılında partisinin parlamento grubuna hitapeden dönemin Başbakanı Kostas Karamanlis de VatopediManastırı skandalıyla ilgili açıklamalarında her nekadar Latince “mea culpa” demese de “Bu yanlışı kimseyemal edemem. Yanlış benimdir” diyerek kendi “meaculpa”sını dile getirmişti.“Özür dilerim” veya “hata ettim” ifadeleri ikişer kelimedenoluşur. Ama söylemesi o kadar zordur ki... İkikelime olmasına rağmen öyle kolayca ağızdan çıkıvermez.Sektör her ne olursa olsun hatalarını kabul edebilmekve alenen bunu ilan edebilmek, her babayiğidinharcı değildir.Dünya siyaset arenasına da göz attığınızda durumpek farklı değildir. Bazı liderlerin dudaklarından önemlikonularda dökülecek “mea culpa” büyük olayları önleyecekken,yanlışta diretmek olayları çıkmaza ve yokuşasürüklediğine şahit olmuşuzdur. Gurur ve kibir hernedense özeleştiriye izin vermez. Bunun örneklerini neçok eski geçmişte ne de çok uzaklarda aramaya gerekyok...Devletlerin, toplumun belirli kesimlerine karşı işlediklerihaksızlıklara karşı da “mea culpa”lara rastlamakpek mümkün değildir. Birçok durumda daha sonra izlenenpolitikalarla yanlışlar düzeltilmeye ve onarılmayaçalışılmışsa da, yanlışta ısrar edilen durumlar da önemsenmeyecekkadar çoktur.Batı Trakya’da da durum pek farklı değil aslında.Azınlık medyasının en genç mensuplarından biri olarak,şu ana kadar basın yaşantımda onlarca kınamaokuduğumu hatırlarım. Ancak, sayısızca yanlışa imzaatan ne azınlık siyasetçilerimizden ne de basınımızdanşöyle ciddi özür veya hata kabullenme açıklamalarınapek rastlamış değiliz.Hatta göz göre göre yalan söyleyen ve iftira atanlarbile “çamur at izi kalsın” mantığıyla hareket edebilmekteve rahatlıkla görülmemiş pişkinliklere imza atabilmektedir.Birçok yerde olduğu gibi bizde de makbulolan “kıvırmaktır”. Gurur ve ego zirvededir her zaman.Kimse hatasını kabullenmez, kabullenmek istemez.Eleştiriyi severiz ama ve lakin iş eleştirilmeye ve özeleştiriyegelince durum değişir.“Mea culpa”yı bilmeyenlere anlatmak bilenlere hatırlatmakistedim sadece. Bizde de bir gün “Mea culpa”diyebilecek birileri çıkar mı? Bilemiyorum. Ama benbu ayki yazımı, birçok kez son ana kadar yazımı bekleyenve benim yüzümden dergiyi geciktiren editöreseslenerek bitirmek istiyorum: Mea culpa!Kısa kısa cümlelerle: ERT’inekranlarının aniden kararması!ERT geçici süreliğine yeniden ister çalışsın ister çalışmasın,Hükümet ortakları ortak çözümde ister uzlaşsın isteruzlaşmasın,Yerine kurulacak yeni devlet radyo-televizyonu isterdaha iyi olsun ister olmasın,Kapatılma kararı ister son derece reformist ve cesursayılsın ister sayılmasın,Aniden, öylece, bir gecede ERT’in ekranlarınınkararması düne kadar ERT’e küfredenlerin bile içinesınmadı...Azınlıkça 17