Vox Hieronymi

20 |Open brief
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Vóór Trier!
Dit jaar wordt de Trierreis voor derdeklassers voor het laatst georganiseerd
- althans, zo zijn de plannen. Waarom, vraagt een bezorgde
ouder zich af. Een Open Brief met een pleidooi voor het behoud
van de Trierreis.
Met de nadering van de Trierreis voor de huidige derdeklassers,
vraag ik mij als moeder van een tweedeklasser af, hoe
het volgend jaar zal zijn. Mijn dochter is geweest, mag mijn
zoon ook? Ik hoop het van ganser harte. In de wandelgangen
wordt gesproken over afschaffing van de kampeerweek
in Duitsland. Ik vraag me oprecht af waarom. Gehoorde argumenten
zijn dat die week op school zo rommelig is, omdat
er veel afwezigen zijn. Het lijkt me juist, in vergelijking met
bijvoorbeeld de uitwisseling in de vierde (die het hele jaar
door voor uitvallende lessen zorgt) vrij beperkt en overzichtelijk:
één week. Mijns inziens is de Trierreis een hele goede
opvolger van de Provençereis van weleer. Het biedt een goede
binding in de jaarlaag, evenals de succesvolle werkweek op
Terschelling in het eerste jaar. Met het oog op de clusters die
in het vijfde jaar worden gevormd en waardoor leerlingen
zich aangewezen zien op totaal nieuwe ‘klasgenoten’, is dat –
naast gezellig - erg nuttig.
Samen kamperen
Een belangrijk aspect aan de Trierreis is ook, dat de leerlingen
een week samen kamperen in eigen tenten, met een bekende
groep en bekende leiding. Waarom is dat belangrijk?Zoals u
zich ongetwijfeld bewust bent, telt de school nogal wat leerlingen
die een ‘stoornis in het autistisch spectrum’ hebben. Mijn
zoon in de tweede is er daar één van. Sommige van deze leerlingen
hebben een diagnose en een ‘rugzak’ (de zogenaamde
leerlinggebonden financiering), maar er lopen er ook aardig
wat rond, waarbij de diagnose (nog) niet is gesteld. Het is fijn
voor deze leerlingen, dat het USG een zodanig veilige omgeving
biedt, dat zij zich verder in de maatschappij kunnen en
durven ontwikkelen. Leerlingen die op de basisschool buiten
de boot vielen of zelfs een beetje raar werden gevonden (en
denk niet dat ‘een autist’ dat niet merkt!), voelen zich op het
USG veel meer geaccepteerd en normaal. De school is een
gemeenschap. Na een paar jaar kent iedereen elkaar. Ik denk
dat dat een groot goed is voor een middelbare school.
Universele graslucht
Veel mensen met een autistische stoornis houden van kamperen.
Dit kan worden verklaard door het feit dat je, als je
kampeert, alles zelf bij je hebt. Het zijn bekende, vertrouwde
spullen. In de tent kan je altijd je tas op dezelfde manier aan
het hoofdeinde van je slaapzak zetten, met je toilettas in hetzelfde
hoekje van die tas, en na één nacht heeft alles die bekende,
universele graslucht (in Noordwest-Europa althans).
In een huis dat je huurt, weet je nooit wat voor haren van
een ander je tegenkomt, waar ze het nachtkastje nou weer
hebben neergezet, enzovoort. Zelfs als je twee keer hetzelfde
huisje huurt, ben je niet zeker of ze toch weer niet iets hebben