Vox Hieronymi

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
107e
lustrum| 9
maar ook een picknickbank in de tuin. Daarnaast vormen
we een klankbord voor de schoolleiding, die voorgenomen
beleid bij ons toetst. We doen dit door te vergaderen of in
klein gezelschap meer diepgaande gesprekken met de schoolleiding
te hebben. We vragen andere ouders wat zij van de
gang van zaken vinden. En als de leerlingen van de 6e klas
hun diploma ontvangen, helpen we een feestje bouwen. Ook
hebben we zelfs ons eigen blad, de Vox Hieronymi, die vier
tot vijf keer per jaar verschijnt.
Trots op traditie
Ik hoop dat de leerlingen de lustrumviering in deze mooie
kerk niet alleen zien als een lange zit waarbij ze hun mond
vooral dicht moeten houden. Ik hoop dat leerlingen en docenten
trots zijn op de traditie waar zij deel van uit maken,
een school die het meer dan een half millennium weet vol te
houden en zelfs een periode van bloei doormaakt als we naar
de leerlingaantallen kijken. Er zijn weinig organisaties of bedrijven
die het zo lang weten vol te houden. De enige manier
om zo oud te kunnen worden is door je steeds weer opnieuw
aan te passen aan je veranderende omgeving. De plaatselijke
politiek bijvoorbeeld, of de heersende religie. Zo moest een
rector in het verleden opstappen omdat hij katholiek was en
dat niet meer in zwang was. Enige tijd later mocht hij weer
terugkeren omdat het niet meer noodzakelijk was om een
protestantse rector te hebben. En hij was immers een prima
rector geweest...
Daarom is het thema van dit lustrum - ‘Beweging’ - zo gepast.
Als je star wordt, kun je niet meer meebewegen met de
veranderende tijdsgeest. Het is zaak je vanuit een duidelijke
identiteit flexibel op te stellen met behoud van het goede
en door dit goede steeds te vertalen naar de actualiteit. Zo is
dit lustrum niet alleen een gelegenheid om terug te blikken,
maar ook een gelegenheid om vooruit te kijken. Nu dit het
laatste lustrum is dat vanuit de Homeruslaan wordt gevierd,
is dit des te actueler.
Schilderij ter herinnering
Toch zal het afscheid van onze strakke, functionalistisch gebouwde
school met de prachtige raampartijen en lichtinval
ons pijn gaan doen. Voor iedereen die hier zit geldt dat het
huidige gebouw een vanzelfsprekend gegeven was toen men
voor deze school koos. Daarom willen de ouders van het
Utrechts Stedelijk Gymnasium de school iets schenken waardoor
het schoolgebouw aan de Homeruslaan onlosmakelijk
verbonden zal blijven aan het gymnasium. Een cadeau dat de
herinnering aan de Homeruslaan levend zal houden.
We hebben dan ook besloten om een kundige en gerenommeerde
schilder de opdracht te geven om een groot olieverfschilderij
te maken van het schoolgebouw. We zullen
de schoolleiding bij de verhuizing een groot, mooi ingelijst
doek overhandigen waarop onze huidige school levensecht
staat weergegeven. Mooi voor aan de muur van het nieuwe
gebouw en een tastbare herinnering aan het heden.
[FS]