Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
16<br />
mantangorri<br />
SANTURTZiKO MAMUAK (VIII)<br />
...aurreko astetik dator<br />
larunbata, 2010eko irailaren 4a <strong>berria</strong><br />
Testua: Aitor Arana Marrazkiak: Iñaki Martiarena, ‘Mattin’<br />
Irtenbide bakarra<br />
K<br />
apitulu hau idaztea niri<br />
tokatzen zait. Omar naiz,<br />
eta nik orain arte ia inoiz<br />
ez dut idatzi euskaraz.<br />
Baina orain asko saiatuko<br />
naiz, guri mamuekin gertatu<br />
zitzaiguna BERRIA egunkariko<br />
MANTANGORRI-n aterako dela esan digutelako.<br />
Eta hori asko gustatzen<br />
zait. Gainera, Andoni maisuak idazten<br />
lagunduko dit.<br />
A! Futbola asko gustatzen zaidala<br />
esan nahi dut. Eta gure ikastetxera<br />
etorritako Aitor idazlea den<br />
bezala, ni futbolista izango naiz,<br />
handia naizenean.<br />
Jo, dena oso azkar gertatu zen.<br />
Guztiok Sarari begiratu genion,<br />
eta puskatuta zeuden leihoetara<br />
ere bai, bi mamu leihotik sartu zirela<br />
esan zuenean. Baina egia zen:<br />
hegan etorritako bi neska-mutiko<br />
mamu haiek hantxe zeuden, hirugarren<br />
solairuko gela hartan, gu<br />
korridorean beldurtuta geunden<br />
aldi berean.<br />
Irribarre egiten ziguten, gu guztiak<br />
atean pilatzen ginen bitartean.<br />
Ni hurbil nengoen, eta horregatik<br />
ondo ikusi nituen. Gomazkoak<br />
zirela zirudien, eta hezurrak ikusten<br />
zitzaizkien, Supermanek pelikuletan<br />
ikusten dituen bezala!<br />
Halako batean, norbaitek Sarari<br />
galdetu zion:<br />
—Nola dakizu laguntzera datozela?<br />
Neska mamuak erantzun zuen.<br />
—Kaixo. Adela naiz —esku bat altxatu<br />
zuen, agurtzeko moduan—,<br />
eta egia da: laguntzera gatoz.<br />
—Eta ni Kleto naiz —esan zigun<br />
orduan mutiko mamuak.<br />
Kleto! Hori zen izena, hori! Berehala<br />
bururatu zitzaidan harentzako<br />
ezizena: Kleto bizikleto!<br />
Gure artetik pasatuz, Karmen,<br />
Andoni eta Aitor ikasgelan sartu ziren,<br />
mamuen ondora.<br />
Haiekin hizketan hasi zirela zirudien,<br />
baina orduan goiko solairuan<br />
zarata ikaragarriak entzun ziren<br />
berriz, eta harri eta horma<br />
puska gehiago erori ziren eskailera-zulotik<br />
uretara eta, kanpo aldetik,<br />
urak estalitako jolastokira.<br />
—Benetan etorri zarete laguntzera?<br />
—galdetu zien Aitorrek bi<br />
mamu irribarretsuei. Ez zeuden<br />
gu bezain larri; inondik inora ez.<br />
(Esaera hori orain dela gutxi ikasi<br />
dut).<br />
Biek ere baiezko keinua egin zuten<br />
buruaz.<br />
—Ba bene-benetan behar dugu<br />
laguntza, irtenbiderik ez daukagu<br />
eta —esan zien Karmenek—. Uretatik<br />
igerian ateratzea pentsatu<br />
dugu, baina ezin dugu, harriak<br />
etengabe erortzen direlako, eta<br />
ikastetxea une batetik bestera lurrera<br />
eroriko dela dirudi. Lehenbailehen<br />
alde egin behar dugu!<br />
Bai, egia zen. Karmenek, Andonik<br />
eta Aitorrek uste zuten gure<br />
ikastetxeko jolastokira udaltzainak<br />
edo ertzainak edo suhiltzaileak<br />
etorriko zirela gu salbatzera,<br />
baina han ez zegoen inor.<br />
Adelak besoak altxatu zituen.<br />
—Lasai! —esan zigun—. Badago irtenbide<br />
bat, baina oso azkar ibili<br />
behar dugu!<br />
Ikastetxeak dar-dar egin zuen<br />
berriz.<br />
—Jar zaitezte denak arbelaren<br />
aurrean, mesedez!<br />
Ikasleak eta helduak, denak<br />
hantxe jarri ginen, elkarren ondoan.<br />
Orduan Adelak zerbait esan<br />
zion Kletori belarrira. Jarraian<br />
biak, gelan bertan, hegan hasi ziren<br />
gure buru gainean. Denok gora<br />
begira geunden, baina, hain abiadura<br />
handia hartu zutenez, azkenerako<br />
ez genituen ikusten. Gure<br />
gainean sortzen zuten haizea bakarrik<br />
sentitzen genuen.<br />
...hurrengo astean jarraituko du
Change language