Babad Tanah Djawi

Ana Sénapatining kraman satriya nom noman lagi umur 18 tahun, jenengé
Basah Senthot Prawiradirja, éwadéné wus katon kawanterané lan bisa anata
bala.
Sarèhné Paréntah Luhur rada karépotan, nuli golèk akal liya kanggo
ngendhakaké atiné kraman.
Sultan Sepuh kang wis kikéndhang déning Raffles, dibalèkaké manèh
menyang Ngayogyakarta, supaya para kraman padha nungkula aris.
Sultan Sepuh dijumenengaké ratu, nganggo prejanji kudu mitulungi marang
Kangjeng Gupermèn lan ngijoli wragadé perang.
Déné Sultan Timur bakal kajumenengaké manèh, bésuk ing sasédaning
éyangé.
Jumeneng Sultan Sepuh ora bisa ngendhakaké atining kraman, malah
nawala dalem Sultan Sepuh marang Pangéran Dipanegara, diwangsuli
cecampah lan panguman uman.
Ing tahun 1828 Sultan Sepuh séda.
Jènderal de Kock pancèn ora rujuk marang Gupermèn enggoné ngangkat
Sultan Sepuh, mulané golèk akal dhéwé sing luwih mikolèhi, yaiku
ngedegaké bètèng cilik cilik ing watesing papan kang wis kena direbut, sarta
ditinggali prajurit.
Wasana Pangéran Dipanegara sangsaya rupak marang jajahané.
Sanadyan Commissaris Generaal Du Bus nacad marang tindaké Jènderal
de Kock merga enggoné ngentèkaké dhuwit, mangka Commissaris
Generaal tinanggenah anggemèni bandha Gupermèn, éwadéné Jènderal de
Kock isih ora mundur, awit nyatané senadyan akèh wragadé, kraman iya
énggal kerupakan papan, mung kari mubang mubeng ing Bagelèn lan kidul
Ngayogyakarta.
Ing tahun 1829 prajurit Gupermèn ngangseg, tur nuli olèh bantu prajurit
anyar saka Walanda.
Sénapatining kraman akèh kang padha nungkul. Senthot mbalik ndèrèk
Gupermèn, Kyai Maja kecekel, Pangéran Mangkubumi asrah bongkokan.
Ing tahun 1830 Dipanegara tetemonan lan de Kock ana ing Magelang.
123