Babad Tanah Djawi

Miturut carita Melayu, lurugan mau ora oleh gawé, mung marga saka klebu
ing gelar, kalah enggoné adu kebo, mulané kuthané banjur jeneng
Menangkabau iku.
Ana raja wewengkoné karajan Dharmmaçraya jejuluk Adityawarman
nagarané ing Malayupura, kang ing tahun 1347 wus merdika, ambawa
pribadhi, iku nglurugi Menangkabau, nanging ora nganti dadi perang, malah
banjur diangkat dadi raja ing kono, awit pancèn dianggep bangsa Melayu.
Jumenengé ana ing Menangkabau wiwit tahun 1347 tekan 1375, kecrita ing
kawicaksanané lan pinteré nyekel praja.
Tumeka sapréné Sang Adityawarman sarta nayakané loro kang aran
Papatih Sabatang lan Kyai Katumanggungan isih dipundhi pundhi marang
bangsa Menangkabau.
Sapungkuré Sang Aditya wis ora ana raja ing Menangkabau kang kecrita.
Negarané pecah pecah, ing saiki isih akèh titiké, mungguh ing kaluhuraning
para raja Jawa asal Indhu, ana ing tanah Menangkabau kono, luwih luwih
tumraping basa lan sastrané.
Darah raja raja kuna ing Menangkabau mau enteke durung lawas, kang
pungkas pungkasan putri, sédané lagi saiki baé.
Ing tahun 1377 kutha Sanbotsai ing tanah Palembang rinusak ing balané
Prabu Ayamwuruk.
Kang kuwasa ing tanah Palembang kasebut jeneng Arya Damar nurunaké
Radèn Patah (+/- tahun 1500).
Awit saka ambruking karaton Majapait, Palembang iya katut apes, besuké
kalah karo Banten.
Kaluhuraning Tanah Jawa ana ing Sumatra sisih kidul kono tumekané dina
iki uga iya isih akèh tilas tilasé.
21