U - Euskaltzaindia

Amodioa gauza itsusia
Airea: (19)
Pilale'k:
Ene haurtasuneko denbora nola xori ttikiena,
ohartu nintzen airatu eta ordu arte zoin zen ona;
uste nuena libretasuna plazerrez zela egina,
orai jasaiten ari naizena aunitz xangrin eta pena.
Ene xangrinen erroa non den ertera noha tristerik:
arrosa eder bat dut mires ten nola ez balitz besterik
lore hartarik usain gozorik urrunetik usmatzen nik,
bainan hurbiltzen nintzaiolarik arantzez dago beterik.
Nik zu bezala ez maite nihor; zertako bada, maitia?
Ene alderat senditzen zaitut hotztasun batez betia;
nahi dut, maitia, zuk jakitia, zuretzat nere bizia
eman nirola segur guzia, bazinu behar ordia.
Ezin menturatuz naiz egona, ene maitia Kattalin,
ausartatzera naiz galdegitera nahi 'zun ezkondu enekin;
guk elgarrekin, behauzu jakin, banakike nik zer egin:
zu ama ta ni aita haurrekin, oro ongi gintaizke jiu.
Kattalin'ek:
Ohartua nago, bai, Pilale, amodiotan zirela,
ene ondotik zabiltza nola arbola bati itzala;
zu zintaizkela senar fidela ez diro erran bertzela,
bainan erraiten daizut behala nitarik eza duzula.
102