La Protseso kontraw Jesuo el Nazaret - Universala-esperanto.net

Estis tie kaj nur tie, ke normale eblis deklari mortverdikton. En tio la juda
traditsio estas unuanima. “Kiam oni eliras la salonegon Gazit” diras la
Talmudo de Babilono, “neniu ajn rajtas iun ajn alian kondamni al morto.”
Aldonas sin la “Klarigoj” de Rabeno Salomon, dirante: “Mortverdiktoj ne
pronontseblis ie ajn, sed nure kiam la Sanhedrin siedžadis en la Salonego de
Tajlitaj Štonoj.” — Kaj fine, jen la atesto de Maimonides: “Kondamno al
morto ne povis okazi ol se la Sanhedrino kunsidis en sia {destinita} loko.”
Tiu ofitsala kutimo, pronontsi mortkondamnon solnure en la salonego de
tajlitaj ŝtonoj, aperis nur en la lasta epoko de la juda historiko, proksimale
unu jartsenton avan Jesuo. Troveblas neniu spuro pri tiel stranga arandžo,
nek en la Tempo de la Judžistoj, nek en la Tempo de la Redžoj. Avane, kiam
justitso tion postulis, oni rajtis verdikti al morto en iu ajn loko. Sufitŝas malfermi
la Tenaxon por sin konvinki pri tio. Tiu postulo, kiu tieldire enŝlosis la
rajton pri vivo aw morto en la salonego de tajlitaj ŝtonoj, diris ni, naskidžis
nur en la lasta fazo de la hebrea popolo. Kiu tion ekpensis aw initsiatis ?
Neniu awtoro stias. Oni konas nur la motivon, kiu kondukis al tiu strangažo:
Dewteronomo 17,8 ordonas: “Kiam prezentas sin iu komplikita afero (�) iru
al la loko kiun la Sinjoro vua Dio estos elektinta (�) vu faros tŝion kion
dirinta estos tiuj kiuj prezidas en la loko kiun la Sinjoro estos elektinta.”
Tiamaniere, la synagogaj estroj, kiuj vivadis unu jartsenton avan Jesuo,
troigante la influon de tiu ordono, konvinkis sin mem — por resti rigore
fidela al la ledžo ke oni devis iri al la loko kiun JHWH estis elektinta, tŝiufoje
kiam aperis iu grava afero. Sekfe, kio estas ege grava, se ne afero en kiu oni
devas detsidi pri kondamno al morto ? Kaj kio estus loko elektita de la
Eternulo se ne la Templo ?
Ekirante de tiu-tŝi rezono, kfankam tro strikta kaj kruda, la tŝefoj de la Synagogo
venis al plu ne apliki sian rajton pri vivo aw morto de akuzito esepte
en spetsiala salonego de la Templo. Jen la origino de la fikskutimo organizi
tŝefprotsesojn en la salonego de tajlitaj ŝtonoj. Kiel oni vidas, la fimoro de
talmudistoj {law farisaja modelo} *dolmetŝi tekstojn apsolute lawvorte,
komentsis jam tiam. En postaj tempoj ili puŝis tiun kutimon džis ekstremaj
limoj {enkartserigante sian popolon en trudokitelo}.
Estas do ekster dubo ke, en la tempo de Jesuo, la kutimo apliki judžverdikton
pri vivo aw morto en la Salonego de Tajlitaj Štonoj havis la valoron
de nepra ledžo. Pro tiu fakto tŝiu verdikto pronontsita ekster tiu ejo estis
nula kaj senvalora. Jen treege grava konstato, kiel demonstros la sekfo de
nia ekspono.
16