La Protseso kontraw Jesuo el Nazaret - Universala-esperanto.net

al Dio aw kulpigi sin mem [§5.3.2]. En tiu maljustega protseso, oni postulis
žuron de neniu akuzanto, sed jes de la akuzato !
Tiun senkomparan lezifon de moralo kaj jurkodekso awguris kaj hontigis la
profetažo de Psalmo 85,20: “Ili havas Tuan Nomon en la buŝo, ho mia Dio,
por suktsesi en la krimo kiun ili planas. Ili estas Tuaj malamikoj kaj ili
kuradžas vane uzi Tuan Nomon !”
Esentse tiu tria pridemandado estis nenio alia ol insida kaptilo de Kajafa.
Žurligante Jesuon diri tŝu li estas la Filjo de Jehovo vivanta, la tŝefpastro
avanvidis ke kondamno al morto devis esti džia kunsekfo, ajne kia estus la
respondo. Se Jesuo neis esti deklarinta tion, li kondamnatus kiel trompanto,
tŝar li tuttserte tion estis asertinta. Kaj se li konfesus esti la Filjo de Dio,
kondamno estis same garantiita tial ke li kulpus pri blasfemego {tŝar ja
arogante sin di-natura}. Tiele konfeso estus krimo kaj malkonfeso alia krimo.
{Aut Deus, aut Mendax}. La respondo de Jesuo famkonatas: “Mi jes estas, tu
džin diris.” [Marko 14,61]. {La esprimo “tu džin diris” en la hebrea parolkutimo
egalis al “estas la vero”}.
Jesuo tiamaniere respektis sur la lipoj de la granda pastro la majeston de la
Nomo de la Eternulo. Li tsedis al defio, kies malitson li konis, sed kiu entenis
tion kio estas plej moŝta en la hebrea religio. Lin tute ne trompis la
insido de la *madžistro, sed li volis honorizi la santegan Nomon per kiu tiu
vestis sian elvokon.
6.6 Mortkondamno pronontsita de la Sanhedrino
“Tiam la printso de pastroj disŝiris sian vestažon, dirante: �Li blasfemis! Kial
ni ankoraw bezonus atestantojn ? Nun vu tŝiuj awdis la blasfemon. Kion vu
opinias ?» Kaj ili respondis: «Li meritas morton !�” [Mateo 26,65].
Ek-de tiu momento la intrigo rapide evoluas kaj ledžaj malregulažoj akumulatas.
La tŝefpastro disŝiras sian robon. Judžisto, kiu tiel ektsitidžas, kiu tiel
koleras ke li ŝiras sian vestažon: dek kfara lezifo. {Širi siajn vestažojn tŝe la
Hebreoj estis kulmino de kolero aw malespero, egala al elŝiri siajn harojn.}
Ne nur pro vundo de paragrafažo 5.3.1 kiu ordonas mildetson, sed pro
esplitsa malpermeso al tŝefpastro ŝiri sian robon ! Dum tŝiu alia Israelido
rajtis fari tiun geston de malespero, egzemple por esprimi maldžojegon,
satserdoto ne rajtis fari džin. Kial ne ? Tŝar lia ofitsa robo, law ordono de la
Eternulo, estis la ekstera simbolo de lia digno: “La kwosuperulo, kiu estas la
tŝefpastro inter siaj fratoj, sur kies korpo la santoleo verŝatis, kies manoj
estas konsekritaj por plenumi la religiajn solenažojn, kaj kiu survestas la
santaj verstažoj, neniel ŝiru tiujn vestažojn”. [Leviidoj 21,10].
57