La Protseso kontraw Jesuo el Nazaret - Universala-esperanto.net

Fakte, tŝu oni ne plivole kfalitigu tion kiel komunan primokon de juro kaj
justitso {kiel lintŝadon fare de furioza popolamaso} ? Samkategoria estas
disŝiri sian robon kiel esprimon de plej granda hororo, komunikante per tiu
gesto al la kunvenintaro religian abomenon, nomizi “teruran blasfemon” la
respondon de Jesuo, deklari ke oni plu ne bezonas pliajn pruvojn aw pliajn
atestantojn por realigi kondamnon al morto, elvoki amaskoleron. La
dženerala reago de la Sanhedrino do ne povis esti alia ol li deziris: “Tŝiuj
respondis: �Li meritas la morton !�” [Mateo 26,66]. Kiom da lezifoj en tiu nura
fazo de la protseso !
{Rimarku, ke tiu lintŝavida unuanimetso de la teokratija estraro de Israel, de
la tiama džia parlamento, spirite partoprenigis kaj ligis la judan popolon kiel
tuto, vole nevole, law sama mistika ledžo, kiu benis la tutan posteularon de
Abraham en ties persono, aw malbenis la tutan posteularon de Kain en ties
persono.}
Dek nawa lezifo: ne okazas serena interkonsilidžo, sed tujtuja mortverdikto
[§5.5.1 – 5.5.4].
Dudeka lezifo: la verdikto pronontsatas en la sama tago kiel la komentso de
la protseso [§5.5.1].
Dudek unua lezifo: la du sekretarioj ne kolektis votŝdonojn, nek votŝdonis la
judžistoj individue [§5.5.5].
Tiel protsedis la dumnokta kunsido, profetite en la orakoloj de David [Psalmoj
21 kaj 108]: “Asembleo de malbonuloj trenis min en siad mezod. Pekemuloj sin
donis rendevuon, atendante oportunan okazon por damadži al mi.”
Dudek unu lezifoj faratis kaj etŝ ne unu synhedrano levis sin por protesti. La
Evangelio elstarigas tion: “Tŝiuj kriis: li meritas morton !” Estas ne senintentse
ke Marko [14,64] substrekas “tŝiuj”. Sonas ja kiel intensa elkrio,
kiel džemo pro skandalo, kiel doloro kaj surprizo. Dži indikas ke estas mirige
ke, inter la 71 membroj kiuj konsistigis la Sanhedrinon, ne troveblis etŝ nur
unu, kiu posedis sufitŝe da honorsento kaj aplombo por protesti kontraw
tiega fiprotseso. Jen klara demonstro ke tŝiuj havis saman moralon kaj
karakteron kiel Kajafa, estis same koruptaj.
Kaj, ve, ankaw estis neniu defenda protsedo [§5.4.1]. En tiu dumnokta kunsido,
la du nurnuraj anoj kiuj estus tsertege pledintaj favore al la kulpigito
— Josef el Arimathea kaj Nikodem — ne tŝeestis ! Ili rifuzis partopreni en
kunsido kontrawregula tŝar ja dumnokta kaj dumpaska.
59