Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

More documents

Recommendations

Info

19. [1] Immo, inquiunt Marcionitae, deus noster, etsi non ab initio, etsi non per conditionem, sed per semetipsum revelatus est in Christo Iesu. Dabitur et in Christum liber de omni statu eius. Distingui enim materias oportet, quo plenius et ordinatius retra- ctentur. Interim satis erit ad praesentem gradum ita occurrere, ut ostendam Christum Iesum non alterius dei circumlatorem quam creatoris, et quidem paucis. [2] Anno xv Tiberii Christus Iesus de caelo manare dignatus est, spiritus salutaris. Marcionis salutis, 1 qui ita voluit, quoto quidem anno Antonini maioris de Ponto suo exhalaverit aura canicularis non curavi investigare. De quo tamen constat, Antoninianus haereticus est, sub Pio impius. A Tiberio autem usque ad Antoninum anni fere cxv et dimidium anni cum dimidio mensis. Tantundem temporis ponunt inter Christum et <strong>Marcionem</strong>. [3] Cum igitur sub Antonino primus Marcion hunc deum induxerit, sicut probavimus, statim, qui sapis, plana res est. Praeiudicant tempora quod sub Antonino primum processit sub Tiberio non processisse, id est deum Antoniniani imperii Tiberiani non fuisse, atque ita non a Christo revelatum quem constat a Marcione primum 2 praedicatum. [4] Hoc nunc ut probem constare, quod superest ab ipsis adversariis sumam. Separatio legis et evangelii proprium et principale opus est Marcionis, nec poterunt negare discipuli eius quod in summo instrumento habent, quo denique initiantur et indurantur in hanc haeresim. Nam hae sunt Antitheses Marcionis, id est contrariae oppositiones, quae conantur discordiam evangelii cum lege committere, ut ex diversi- tate sententiarum utriusque instrumenti diversitatem quoque argumententur deorum. [5] Igitur cum ea separatio legis et evangelii ipsa sit quae alium deum evangelii insinuaverit adversus deum legis, apparet ante eam separationem deum 3 in notitia non fuisse 19. 1 salutis MR: salutem Urs. (sed vix opus erat) 2 primum R 3 : primo MR 1 3 quaero an scribendum deum eum 50 TERTULLIAN 1.19 qui ab argumento separationis innotuit, atque ita non a Christo revelatum, qui fuit ante separationem, sed a Marcione com- mentatum, qui instituit separationem adversus evangelii legisque pacem, quam retro illaesam et inconcussam ab apparentia Christi usque ad audaciam Marcionis illa utique ratio servavit quae non alium deum et legis et evangelii tuebatur praeter creatorem, adversus quem tanto post tempore separatio a Pontico immissa est. 20. [1] Huic expeditissimae probationi defensio quoque a nobis neces- saria est adversus obstrepitacula diversae partis. Aiunt enim Mar- cionem non tam innovasse regulam separationc legis et evangelii quam retro adulteratam recurasse. O Christe, patientissime domine, qui tot annis interversionem praedicationis tui sustinuisti, donec scilicet tibi Marcion subveniret! [2] Nam et ipsum Petrum ceterosque, columnas apostolatus, a Paulo reprehensos opponunt quod non recto pede incederent ad evangelii veritatem, ab illo certe Paulo qui adhuc in gratia rudis, trepidans denique ne in vacuum cucurrisset aut curreret, tunc primum cum antecessori-
us apostolis conferebat. [3] Igitur si ferventer adhuc, ut neophytus, adversus Iudaismum aliquid in conversatione reprehenden- dum existimavit, passivum scilicet convictum, 1 postmodum et ipse usu omnibus omnia futurus, ut omnes lucraretur, Iudaeis quasi Iudaeus, et eis qui sub lege tanquam in lege, tu illam solius con- versationis, placiturae postea accusatori suo, reprehensionem suspectam vis haberi etiam de praedicationis erga deum prae- varicatione. [4] Atquin de praedicationis unitate, quod supra legi- mus, dextras iunxerant, et ipsa officii distributione de evangelii societate condixerant: sicut et alibi, Sive ego, inquit, sive illi, sic praedicamus. Sed et si quosdam falsos fratres irrepsisse descripsit, 20. 1 passivum scilicet convictum, van der Vliet: falso quidem, uti improbans melius scriptoris sensui respondisset 20. a cf. Gal. 2: 11-14 b cf. 1 Cor. 9: 20 c cf. Gal. 2:9 d 1 Cor. 15: 11 52 TERTULLIAN 1.20 qui vellent Galatas ad aliud evangelium transferre, ipse demon- strat adulterium illud evangelii non ad alterius dei et Christi fidem transferendam, sed ad disciplinam legis conservandam. habuisse intentionem, deprehendens scilicet illos circumcisionem vindicantes et observantes tempora et dies et menses et annos Iudaicarum caeremoniarum, quas iam exclusas agnovisse de- buerant, secundum innovatam dispositionem creatoris olim de hoc ipso praedicantis per prophetas suos: ut per Esaiam, Vetera transierunt, inquit, ecce nova quae ego nunc facio; et alibi, Et disponam testamentum, non quale disposui ad patres vestros cum illos eduxissem de terra Aegypti. Sic et per Hieremiam, Re- novate vobis novamen novum, et circumcidimini deo vestro, et circumcidimini praeputia cordis vestri. [5] Hanc ergo circumcisionem iam sistens apostolus et hoc novamen illas quoque vetustates caeremoniarum dissuadebat de quibus idem conditor earum quandoque cessaturis profitebatur per Osee, Et avertam omnes iocunditates eius et dies festos eius et neomenias et sabbata et omnes caeremonias eius. Sic enim per Esaiam, Neomenias vestras et sabbata et diem magnum non sustineo, ferias et ieiunium et dies festos vestros odit anima mea. [6] Quodsi et creator omnia haec iampridem recusaverat, et apostolus ea iam recusanda pronuntia- bat, ipsa apostoli sententia consentanea decretis creatoris probat non alium deum ab apostolo praedicatum quam cuius decreta cupiebat iam agnosci, falsos et apostolos et fratres notans in hac causa qui evangelium Christi creatoris transferrent a novitate praenuntiata a creatore ad vetustatem recusatam a creatore. 21. [1] Ceterum si qua novum deum praedicans veteris dei legem cupiebat excludere, quare de deo quidem novo nihil praescribit, sed de vetere lege solummodo, nisi quoniam fide manente in crea-
Page 1 and 2: Adversus Marcionem LIBER PRIMUS 1.
Page 3 and 4: 3. [1] Principalis itaque et exinde
Page 5 and 6: 14 TERTULLIAN 1.5 unicum autem sit
Page 7 and 8: 20 TERTULLIAN 1.7 materia de duobus
Page 9 and 10: pariter compertus est, ipsis ad hoc
Page 11 and 12: plerique in illum, non statim ratio
Page 13 and 14: domino suo et auctore. [2] Et ideo
Page 15: eius excutiam. [4] Primo enim quaer
Page 19 and 20: personam, vel potius umbram et phan
Page 21 and 22: vindicari, tanto abest ut ratio ips
Page 23 and 24: edit, nec fulminibus tantum aut bel
Page 25 and 26: 27. [1] Sed iudicat plane malum nol
Page 27 and 28: ambitionem tumescunt. Sic nec matri
Page 29 and 30: visum, cum id primum conspexeris eu
Page 31 and 32: postmodum et maiorem, ut in magna t
Page 33 and 34: 100 TERTULLIAN II. 5 potestatis inv
Page 35 and 36: ationalibus institutionibus eius vi
Page 37 and 38: anima, sed spiritus, nec homo, qui
Page 39 and 40: 10. 2 cherub imposui Oeh.: cherubin
Page 41 and 42: onum etiam nolentes appetere et cus
Page 43 and 44: [3] Quamquam si evangelium veritati
Page 45 and 46: Dices forsitan haec etiam humanis l
Page 47 and 48: et folium eius non decidet, et omni
Page 49 and 50: 146 TERTULLIAN II. 22 tudinum prohi
Page 51 and 52: 24. 1 earum MR: etiam earum Pam., s
Page 53 and 54: sonus pronuntiationis necessarius,
Page 55 and 56: tem iudicis secundum merita causaru
Page 57 and 58: torem, quem adeo Christus praedicav
Page 59 and 60: tem, ut et ipse fidem monstruosissi
Page 61 and 62: ita coacta est cum Iudaico errore s
Page 63 and 64: et sciens ferre infirmitatem, ut po
Page 65 and 66: eam fundamentum evangelii constitue
Page 67 and 68:
inprimis sua, ne et indigna et alie
Page 69 and 70:
sonum expungens. [4] Quodsi Emmanue
Page 71 and 72:
adversati sunt Magi tunc non renunt
Page 73 and 74:
corporis passio est. Qui corpus non
Page 75 and 76:
species et decor et gloria ipsius e
Page 77 and 78:
superata morte regnavit. Etsi enim
Page 79 and 80:
confugient ad te. Nec enim haec in
Page 81 and 82:
238 TERTULLIAN III. 21 proselytos,
Page 83 and 84:
quo scilicet Israel dominum non cog
Page 85 and 86:
caeli et de opimitate terrae, nonne
Page 87 and 88:
1. a Isa. 2: 3 258 TERTULLIAN IV. 1
Page 89 and 90:
potest. Nam ex iis commentatoribus
Page 91 and 92:
fingerent, utique non potuisset arg
Page 93 and 94:
nobiscum magis fuerint, si Marcioni
Page 95 and 96:
docuisse illum, quia non negavit, q
Page 97 and 98:
8. c cf. Matt. 2: 23 d Lucretius I.
Page 99 and 100:
9. c cf. Isa. 10: 23; 28: 22 292 TE
Page 101 and 102:
et Nathan prophetam agnoscenti Davi
Page 103 and 104:
solum filium hominis apud Danielis
Page 105 and 106:
vetera discernere. Inflatus es utri
Page 107 and 108:
sabbati servat non contristandi qua
Page 109 and 110:
13. a Isa. 40:9 b cf. Matt. 7: 28 c
Page 111 and 112:
liberalitatis suae struxit. [9] Bea
Page 113 and 114:
vindicarit nisi qui norit irasci. [
Page 115 and 116:
15. d Jer. 9: 23; cf. 1 Cor. 1: 31;
Page 117 and 118:
imperatam habes in Deuteronomio for
Page 119 and 120:
formabat. Nam et supra, Et pignus,
Page 121 and 122:
absurdum, ut novus deus, novus Chri
Page 123 and 124:
18. a Mal. 3: 1 b Hab. 2: 4 358 TER
Page 125 and 126:
Denique nihil magnum si fidem sangu
Page 127 and 128:
erat operari in Christo, qua sic eu
Page 129 and 130:
homine) iam tunc istos exitus const
Page 131 and 132:
380 TERTULLIAN IV. 22 interrogatum
Page 133 and 134:
illo venis et illi agis, admittimus
Page 135 and 136:
proinde per civitates abundaturam c
Page 137 and 138:
dorum: tunc saliet claudus ut cervu
Page 139 and 140:
402 TERTULLIAN IV. 25 filius revela
Page 141 and 142:
408 TERTULLIAN IV. 26 praedamnavit?
Page 143 and 144:
414 TERTULLIAN IV. 27 potuisse illu
Page 145 and 146:
28. 1 prohibet MF: perhibet R 27. h
Page 147 and 148:
nec ullo tamen flosculo cultior. [2
Page 149 and 150:
per Esaiam: Ignis exarsit ex indign
Page 151 and 152:
31. [1] Ad prandium vel ad coenam q
Page 153 and 154:
33. [1] Quibus duobus dominis neget
Page 155 and 156:
epudium in Deuteronomio: Si sumseri
Page 157 and 158:
454 TERTULLIAN IV. 34 Herodes, Habe
Page 159 and 160:
aliter per prophetas famulos suos,
Page 161 and 162:
[15] Lapis, inquit, quem reprobaver
Page 163 and 164:
ne patientiam eius infamaretis, nec
Page 165 and 166:
Ergo qui credi voluerat Ioanni, inc
Page 167 and 168:
nomine suo venit. Quid nunc, quod e
Page 169 and 170:
optimo deputes, quas creator ignora
Page 171 and 172:
edere pascha ut suum (indignum enim
Page 173 and 174:
confirmative respondit; et adeo sic
Page 175 and 176:
42. 7 Kroy. aliquatenus secutus ita
Page 177 and 178:
fessus, et quidem non ab hominibus
Page 179 and 180:
geremus. Si item nullius novi dei e
Page 181 and 182:
lege agerent, sic et propter superi
Page 183 and 184:
sunt promissiones et semini eius: n
Page 185 and 186:
532 TERTULLIAN V. 4 alio deo venien
Page 187 and 188:
in dei sapientia non intellexit mun
Page 189 and 190:
erat paene post saecula. [5] Non en
Page 191 and 192:
548 TERTULLIAN V. 7 qui Christum il
Page 193 and 194:
cuius et populus, cui rei figuram e
Page 195 and 196:
spiritus religionis et timoris dei.
Page 197 and 198:
interposuit adhuc aliquid de Christ
Page 199 and 200:
570 TERTULLIAN V. 10 fide resurrect
Page 201 and 202:
egnum per expiationem eorum quae in
Page 203 and 204:
velamentum creatoris in Christo dei
Page 205 and 206:
12. [1] Terreni domicilii nostri 1
Page 207 and 208:
592 TERTULLIAN V. 13 transferenti e
Page 209 and 210:
13. 6 Marcionis? quaermdi signum po
Page 211 and 212:
tanquam te? Spe gaudentes, utique d
Page 213 and 214:
aliud nescio quid interpretamini il
Page 215 and 216:
16. 5 creatoris Rig.: creatori MR 6
Page 217 and 218:
uni dedit. Homo autem factura creat
Page 219 and 220:
qui omnia condidit; sic inferre deb
Page 221 and 222:
apertione oris, quam ibi expostular
Page 223 and 224:
si potes aliquam umbram ab eo corpo
Page 225:
in passionibus, et in ipsa lege mor
show all

Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?