Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

More documents

Recommendations

Info

nostri et Iudaici evangelizatores de suo intulerint, edat 1 plenitudinem dei sui Marcion, qui nihil condidit. Ceterum quale est ut plenitudinem creatoris aemulus et destructor eius in suo Christo habitare voluerit? Cui denique reconciliat omnia in semetipsum, pacem faciens per crucis suae sanguinem, nisi quem offenderant universa, 2 adversus quem rebellaverant per transgressionem, cuius novissime fuerant? Conciliari enim extraneo possent, reconciliari vero non alii quam suo. [6] Ita et nos quondam alienatos et inimicos sensu in malis operibus creatori redigit in gratiam, cuius admisera- mus offensam, colentes conditionem adversus creatorem. Sicubi autem et ecclesiam corpus Christi dicit esse, ut hic ait adimplere se reliqua pressurarum Christi in carne pro corpore eius, 3 quod est ecclesia, non propterea et in totum mentionem corporis trans- feres a substantia carnis. Nam et supra reconciliari nos ait in corpore eius per mortem; 3 utique in eo corpore, in quo mori potuit per carnem, mortuus est, non per ecclesiam, plane propter ecclesiam, corpus commutando pro corpore, carnale pro spiritali. [7] At cum monet cavendum a subtililoquentia et philosophia, ut inani seductione, quae sit secundum elementa mundi, non secundum caelum aut terram dicens, sed secundum litteras saeculares et secundum traditionem, scilicet hominum subtililoquorum et philosophorum, longum est quidem et alterius operis ostendere hac sententia omnes haereses damnari, quod omnes ex subtililoquentiae viribus et philosophiae regulis constent. Sed Marcion principalem suae fidei terminum de Epicuri schola agnoscat, dominum inferens hebetem, 4 ne timeri dicat eum, collocans et cum deo creatore materiam de porticu Stoicorum, negans carnis resurrectionem, de qua proinde nulla philosophia consentit. [8] Cuius ingeniis tam longe abest veritas nostra, ut et iram dei 19. 1 edat libri et edd.: et ad Oeh. (errore typographi, ut videtur) 2 universa R 1 mg.: una ipsa MR 3-3 haec apud MR 1 paucis immutatis bis apparent 4 hebetem R 3 : nec hebetem MR 1 634 TERTULLIAN V. 19 excitare formidet, et omnia illum ex nihilo protulisse confidat, et carnem eandem restituturum repromittat, et Christum ex vulva virginis natum non erubescat, ridentibus philosophis et haereticis et ethnicis ipsis. Stulta enim mundi elegit deus, ut confundat sapientes, ille sine dubio qui ex respectu huius suae dispositionis perditurum se sapientiam sapientium praeminabatur. Hac sim- plicitate veritatis contraria subtililoquentiae et philosophiae nihil perversi possumus sapere. [9] Denique si nos deus cum Christo vivi- ficat, donans delicta nobis, non possumus credere ab eo delicta donari in quem admissa non fuerint, ut retro ignotum. Age iam, cum dicit, Nemo vos iudicet in cibo et potu et in parte diei festi et neomeniae et sabbati, quae est umbra futurorum, corpus autem Christi, quid tibi videtur, Marcion? De lege iam non retractamus, nisi quod et hic quemadmodum exclusa sit edocet, dum scilicet de umbra transfertur in corpus, id est de figuris ad veritatem, quod est Christus. Ergo et umbra eius cuius et corpus, id est et lex eius 5 et Christus. Segrega alii deo legem, et alii deo Christum,
si potes aliquam umbram ab eo corpore cuius umbra est separare. Manifeste legis est Christus, si corpus est umbrae. [10] Si autem et aliquos taxat qui ex visionibus angelicis dicebant cibis abstinen- dum (ne attigeris ne gustaveris), volentes in humilitate sensus incedere, non tenentes caput, non ideo legem et Moysen pulsat, quasi de angelica superstitione constituerit interdictionem quorundam edulium. [11] Moysen enim a deo accepisse legem constat. Deni- que hanc disciplinam, Secundum praecepta, inquit, et doctrinam hominum, deputavit in eos qui caput non tenerent, id est ipsum in quo omnia recensentur, in Christum ad initium revocata etiam indifferentia escarum.Cetera praeceptorum, ut eadem, satis sit iam alibi docuisse quam a creatore manarint, qui cum vetera praedicaret transitura, nova facturus universa, mandans etiam, 19. 5 add. Kroy. 19. c cf. Isa. 29: 14 d cf. Isa. 43: 19 636 TERTULLIAN V. 19 Novate vobis novamen novum, iam tum docebat exponere 6 veterem hominem et novum induere. 20. DE EPISTULA AD PHILIPPENSES. [1] Cum praedicationis enumerat varietatem, quod alii ex fiducia vinculorum eius auden- tius sermonem enuntiarent, alii per invidiam et contentionem, qui- dam vero et per sermonis existimationem, plerique ex dilectione, nonnulli ex aemulatione, iam aliqui et ex simultate Christum prae- dicarent, erat utique vel hic locus taxandae ipsius praedicationis de diversitate sententiae, quae tantam efficeret etiam animorum varietatem. Sed causas solas animorum, non regulas sacramen- torum, in diversitate proponens unum tamen Christum et unum eius deum quocunque consilio praedicatum confirmat, et ideo, Nihil mea, inquit, sive causatione sive veritate Christus annuntie- tur, quia unus annuntiabatur sive ex causatione sive ex veritate fidei. [2] Ad fidem enim praedicationis retulit mentionem veritatis, non ad regulae ipsius, quia una quidem erat regula, sed fides praedicantium quorundam vera, id est simplex, quorundam nimis docta. Quod cum ita sit, apparet eum Christum praedicatum qui semper annuntiabatur. Nam si alius longe ab apostolo inducere- tur, fecisset diversitatem novitas rei. Nec enim defuissent qui praedicationem evangelicam nihilominus in Christum creatoris interpretarentur, cum et hodie maior pars sit omnibus in locis sententiae nostrae quam haereticae. Quo nec hic apostolus de diversitatis denotatione et increpatione tacuisset. Ita cum diver- sitas ne taxatur quidem, novitas non probatur. [3] Plane de substantia Christi putant et hic Marcionitae suffragari apostolum sibi, quod phantasma carnis fuerit in Christo, cum dicit quod in effigie dei constitutus non rapinam existimavit pariari deo, sed exhausit semetipsum accepta effigie servi, non veritate, et in
Page 1 and 2:
Adversus Marcionem LIBER PRIMUS 1.
Page 3 and 4:
3. [1] Principalis itaque et exinde
Page 5 and 6:
14 TERTULLIAN 1.5 unicum autem sit
Page 7 and 8:
20 TERTULLIAN 1.7 materia de duobus
Page 9 and 10:
pariter compertus est, ipsis ad hoc
Page 11 and 12:
plerique in illum, non statim ratio
Page 13 and 14:
domino suo et auctore. [2] Et ideo
Page 15 and 16:
eius excutiam. [4] Primo enim quaer
Page 17 and 18:
us apostolis conferebat. [3] Igitur
Page 19 and 20:
personam, vel potius umbram et phan
Page 21 and 22:
vindicari, tanto abest ut ratio ips
Page 23 and 24:
edit, nec fulminibus tantum aut bel
Page 25 and 26:
27. [1] Sed iudicat plane malum nol
Page 27 and 28:
ambitionem tumescunt. Sic nec matri
Page 29 and 30:
visum, cum id primum conspexeris eu
Page 31 and 32:
postmodum et maiorem, ut in magna t
Page 33 and 34:
100 TERTULLIAN II. 5 potestatis inv
Page 35 and 36:
ationalibus institutionibus eius vi
Page 37 and 38:
anima, sed spiritus, nec homo, qui
Page 39 and 40:
10. 2 cherub imposui Oeh.: cherubin
Page 41 and 42:
onum etiam nolentes appetere et cus
Page 43 and 44:
[3] Quamquam si evangelium veritati
Page 45 and 46:
Dices forsitan haec etiam humanis l
Page 47 and 48:
et folium eius non decidet, et omni
Page 49 and 50:
146 TERTULLIAN II. 22 tudinum prohi
Page 51 and 52:
24. 1 earum MR: etiam earum Pam., s
Page 53 and 54:
sonus pronuntiationis necessarius,
Page 55 and 56:
tem iudicis secundum merita causaru
Page 57 and 58:
torem, quem adeo Christus praedicav
Page 59 and 60:
tem, ut et ipse fidem monstruosissi
Page 61 and 62:
ita coacta est cum Iudaico errore s
Page 63 and 64:
et sciens ferre infirmitatem, ut po
Page 65 and 66:
eam fundamentum evangelii constitue
Page 67 and 68:
inprimis sua, ne et indigna et alie
Page 69 and 70:
sonum expungens. [4] Quodsi Emmanue
Page 71 and 72:
adversati sunt Magi tunc non renunt
Page 73 and 74:
corporis passio est. Qui corpus non
Page 75 and 76:
species et decor et gloria ipsius e
Page 77 and 78:
superata morte regnavit. Etsi enim
Page 79 and 80:
confugient ad te. Nec enim haec in
Page 81 and 82:
238 TERTULLIAN III. 21 proselytos,
Page 83 and 84:
quo scilicet Israel dominum non cog
Page 85 and 86:
caeli et de opimitate terrae, nonne
Page 87 and 88:
1. a Isa. 2: 3 258 TERTULLIAN IV. 1
Page 89 and 90:
potest. Nam ex iis commentatoribus
Page 91 and 92:
fingerent, utique non potuisset arg
Page 93 and 94:
nobiscum magis fuerint, si Marcioni
Page 95 and 96:
docuisse illum, quia non negavit, q
Page 97 and 98:
8. c cf. Matt. 2: 23 d Lucretius I.
Page 99 and 100:
9. c cf. Isa. 10: 23; 28: 22 292 TE
Page 101 and 102:
et Nathan prophetam agnoscenti Davi
Page 103 and 104:
solum filium hominis apud Danielis
Page 105 and 106:
vetera discernere. Inflatus es utri
Page 107 and 108:
sabbati servat non contristandi qua
Page 109 and 110:
13. a Isa. 40:9 b cf. Matt. 7: 28 c
Page 111 and 112:
liberalitatis suae struxit. [9] Bea
Page 113 and 114:
vindicarit nisi qui norit irasci. [
Page 115 and 116:
15. d Jer. 9: 23; cf. 1 Cor. 1: 31;
Page 117 and 118:
imperatam habes in Deuteronomio for
Page 119 and 120:
formabat. Nam et supra, Et pignus,
Page 121 and 122:
absurdum, ut novus deus, novus Chri
Page 123 and 124:
18. a Mal. 3: 1 b Hab. 2: 4 358 TER
Page 125 and 126:
Denique nihil magnum si fidem sangu
Page 127 and 128:
erat operari in Christo, qua sic eu
Page 129 and 130:
homine) iam tunc istos exitus const
Page 131 and 132:
380 TERTULLIAN IV. 22 interrogatum
Page 133 and 134:
illo venis et illi agis, admittimus
Page 135 and 136:
proinde per civitates abundaturam c
Page 137 and 138:
dorum: tunc saliet claudus ut cervu
Page 139 and 140:
402 TERTULLIAN IV. 25 filius revela
Page 141 and 142:
408 TERTULLIAN IV. 26 praedamnavit?
Page 143 and 144:
414 TERTULLIAN IV. 27 potuisse illu
Page 145 and 146:
28. 1 prohibet MF: perhibet R 27. h
Page 147 and 148:
nec ullo tamen flosculo cultior. [2
Page 149 and 150:
per Esaiam: Ignis exarsit ex indign
Page 151 and 152:
31. [1] Ad prandium vel ad coenam q
Page 153 and 154:
33. [1] Quibus duobus dominis neget
Page 155 and 156:
epudium in Deuteronomio: Si sumseri
Page 157 and 158:
454 TERTULLIAN IV. 34 Herodes, Habe
Page 159 and 160:
aliter per prophetas famulos suos,
Page 161 and 162:
[15] Lapis, inquit, quem reprobaver
Page 163 and 164:
ne patientiam eius infamaretis, nec
Page 165 and 166:
Ergo qui credi voluerat Ioanni, inc
Page 167 and 168:
nomine suo venit. Quid nunc, quod e
Page 169 and 170:
optimo deputes, quas creator ignora
Page 171 and 172: edere pascha ut suum (indignum enim
Page 173 and 174: confirmative respondit; et adeo sic
Page 175 and 176: 42. 7 Kroy. aliquatenus secutus ita
Page 177 and 178: fessus, et quidem non ab hominibus
Page 179 and 180: geremus. Si item nullius novi dei e
Page 181 and 182: lege agerent, sic et propter superi
Page 183 and 184: sunt promissiones et semini eius: n
Page 185 and 186: 532 TERTULLIAN V. 4 alio deo venien
Page 187 and 188: in dei sapientia non intellexit mun
Page 189 and 190: erat paene post saecula. [5] Non en
Page 191 and 192: 548 TERTULLIAN V. 7 qui Christum il
Page 193 and 194: cuius et populus, cui rei figuram e
Page 195 and 196: spiritus religionis et timoris dei.
Page 197 and 198: interposuit adhuc aliquid de Christ
Page 199 and 200: 570 TERTULLIAN V. 10 fide resurrect
Page 201 and 202: egnum per expiationem eorum quae in
Page 203 and 204: velamentum creatoris in Christo dei
Page 205 and 206: 12. [1] Terreni domicilii nostri 1
Page 207 and 208: 592 TERTULLIAN V. 13 transferenti e
Page 209 and 210: 13. 6 Marcionis? quaermdi signum po
Page 211 and 212: tanquam te? Spe gaudentes, utique d
Page 213 and 214: aliud nescio quid interpretamini il
Page 215 and 216: 16. 5 creatoris Rig.: creatori MR 6
Page 217 and 218: uni dedit. Homo autem factura creat
Page 219 and 220: qui omnia condidit; sic inferre deb
Page 221: apertione oris, quam ibi expostular
Page 225: in passionibus, et in ipsa lege mor
show all

Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?