Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

More documents

Recommendations

Info

sine aliquo bono opere, ut eum deus semper recusaret quem nunquam posset adlegere? Exhibe bonum semper, et non recusa- bitur; exhibe malum semper, et nunquam adlegetur. Ceterum si idem homo, ut in utroque pro temporibus, in utroque dispungetur a deo et bono et iudice, qui non levitate aut improvidentia senten- tias vertit, sed censura gravissima et providentissima merita tem- poris cuiusque dispensat. 24. [1] Sic et paenitentiam apud illum prave interpretaris, quasi proinde mobilitate vel improvidentia, immo iam ex delicti recordatione paeniteat, quoniam quidem dixerit, Paenituit quod regem fecerim Saul, praescribens scilicet paenitentiam confessionem sapere mali operis alicuius vel erroris. Porro non semper. Evenit enim in bonis factis paenitentiae confessio ad invidiam et expro- brationem eius qui beneficii ingratus extiterit, [2] sicut et tunc circa personam Saulis honorandam annuntiatur a creatore, qui non 24. a 1 Sam. 15: 11 150 TERTULLIAN II. 24 deliquerat cum Saulem assumit in regnum et sancto spiritu auget; optimum enim adhuc, qualis, inquit, non erat in filiis Israelis, dignissime adlegerat. Sed nec ignoraverat ita eventurum. Nemo enim te sustinebit improvidentiam adscribentem deo ei quem deum non negans confiteris et providum. Haec enim illi propria divinitas constat. Sed malum factum Saulis, ut dixi, onerabat paenitentiae suae professione, quam vacante delicto circa Saulis adlectionem consequens est invidiosam potius intellegi, non criminosam. Ecce, inquis, criminosam eam animadverto circa Ninivitas, dicente scriptura Ionae, Et paenituit dominum de malitia quam dixerat facturum se illis, nec fecit. Sicut et ipse Ionas ad dominum, Propterea praeveni profugere in Tarsos, quia cognoveram te esse misericordem et miserescentem, patientem et plurimum misericordiae, paenitentem malitiarum. [3] Bene igitur quod praemisit optimi dei titulum, patientissimi scilicet super malos et abundantissimi misericordiae et miserationis super agnoscentes et deplangentes delicta sua, quales tunc Ninivitae. Si enim optimus qui talis, de isto prius cessisse debebis, non com- petere in talem, id est in optimum, etiam malitiae concursum. Et quia et Marcion defendit arborem bonam malos quoque fructus non licere producere, sed malitiam tamen nominavit, quod optimus non capit, numquid aliqua interpretatio subest earum 1 malitiarum intellegendarum quae possint et in optimum decu- currisse? Subest autem. [4] Dicimus denique malitiam nunc signi- ficari non quae ad naturam redigatur creatoris, quasi mali, sed quae ad potestatem, quasi iudicis; secundum quam enuntiarit, Ego sum qui condo mala, et, Ecce ego emitto in vos mala, non peccatoria sed ultoria, quorum satis diluimus infamiam ut congruentium iudici. Sicut autem, licet mala dicantur, non reprehenduntur in iudice, nec hoc nomine suo malum iudicem ostendunt, ita et malitia haec erit intellegenda nunc quae ex illis
24. 1 earum MR: etiam earum Pam., sine causa ut videtur 24. b 1 Sam. 9: 2 c Jonah 3: 10 d Jonah 4: 2 e Isa. 45: 7 f Jer. 18: 11 152 TERTULLIAN II. 24 malis iudiciariis deputata cum ipsis competat iudici. [5] Nam et apud Graecos interdum malitiae pro vexationibus et laesuris, non pro malignitatibus ponuntur, sicut et in isto articulo. Atque adeo si eius malitiae paenituit creatorem, quasi creaturae reprobandae scilicet et deletui 2 vindicandae, atqui nec hic ullum admissum criminosum reputabitur creatori, qui iniquissimam civitatem digne meritoque decreverat abolendam. [6] Ita quod iuste destina- verat non male destinans, ex iustitia non ex malitia destinarat; sed poenam ipsam malitiam nominavit ex malo et merito passionis ipsius. Ergo, dices, si malitiam iustitiae nomine excusas, quia iuste exitium destinarat in Ninivitas, sic quoque culpandus est, qui iustitiae utique non paenitendae paenitentiam gessit. Immo nec iustitiae, inquam, paenitebit deum, et superest iam agnoscere quid sit paenitentia dei. Non enim, si hominem ex recordatione plurimum delicti, interdum et ex alicuius boni operis ingratia paenitet, ideo et deum proinde. [7] In quantum enim deus nec malum admittit nec bonum damnat, in tantum nec paenitentiae boni aut mali apud eum locus est. Nam et hoc tibi eadem scriptura determinat, dicente Samuele Sauli, Discidit dominus regnum Israelis de manu tua hodie et dabit illud proximo tuo, optimo super te, et scindetur Israel in duas partes, et non convertetur neque paenitentiam aget, quia non sicut homo est ad paeniten- dum. [8] Haec itaque definitio in omnibus aliam formam divinac paenitentiae statuit, quae neque ex improvidentia neque ex levitate neque ex ulla boni aut mali operis damnatione reputetur, sicut humana. Quis ergo erit mos paenitentiae divinae? Iam relucet, si non ad humanas condiciones eam referas. Nihil enim aliud intellegetur quam simplex conversio sententiae prioris, quae etiam sine reprehensione eius possit admitti, etiam in homine, nedum in deo, cuius omnis sententia caret culpa. Nam et in 24. 2 deletui R 3 : delictum MR 1 : de delicto Oeh. Scribere possis de delicto iudi- candae 24. g 1 Sam. 15: 28 sq. 154 TERTULLIAN II. 24 Graeco sono paenitentiae nomen non ex delicti confessione, sed ex animi demutatione compositum est, quam apud deum pro rerum variantium sese occursu regi 3 ostendimus.
Page 1 and 2: Adversus Marcionem LIBER PRIMUS 1.
Page 3 and 4: 3. [1] Principalis itaque et exinde
Page 5 and 6: 14 TERTULLIAN 1.5 unicum autem sit
Page 7 and 8: 20 TERTULLIAN 1.7 materia de duobus
Page 9 and 10: pariter compertus est, ipsis ad hoc
Page 11 and 12: plerique in illum, non statim ratio
Page 13 and 14: domino suo et auctore. [2] Et ideo
Page 15 and 16: eius excutiam. [4] Primo enim quaer
Page 17 and 18: us apostolis conferebat. [3] Igitur
Page 19 and 20: personam, vel potius umbram et phan
Page 21 and 22: vindicari, tanto abest ut ratio ips
Page 23 and 24: edit, nec fulminibus tantum aut bel
Page 25 and 26: 27. [1] Sed iudicat plane malum nol
Page 27 and 28: ambitionem tumescunt. Sic nec matri
Page 29 and 30: visum, cum id primum conspexeris eu
Page 31 and 32: postmodum et maiorem, ut in magna t
Page 33 and 34: 100 TERTULLIAN II. 5 potestatis inv
Page 35 and 36: ationalibus institutionibus eius vi
Page 37 and 38: anima, sed spiritus, nec homo, qui
Page 39 and 40: 10. 2 cherub imposui Oeh.: cherubin
Page 41 and 42: onum etiam nolentes appetere et cus
Page 43 and 44: [3] Quamquam si evangelium veritati
Page 45 and 46: Dices forsitan haec etiam humanis l
Page 47 and 48: et folium eius non decidet, et omni
Page 49: 146 TERTULLIAN II. 22 tudinum prohi
Page 53 and 54: sonus pronuntiationis necessarius,
Page 55 and 56: tem iudicis secundum merita causaru
Page 57 and 58: torem, quem adeo Christus praedicav
Page 59 and 60: tem, ut et ipse fidem monstruosissi
Page 61 and 62: ita coacta est cum Iudaico errore s
Page 63 and 64: et sciens ferre infirmitatem, ut po
Page 65 and 66: eam fundamentum evangelii constitue
Page 67 and 68: inprimis sua, ne et indigna et alie
Page 69 and 70: sonum expungens. [4] Quodsi Emmanue
Page 71 and 72: adversati sunt Magi tunc non renunt
Page 73 and 74: corporis passio est. Qui corpus non
Page 75 and 76: species et decor et gloria ipsius e
Page 77 and 78: superata morte regnavit. Etsi enim
Page 79 and 80: confugient ad te. Nec enim haec in
Page 81 and 82: 238 TERTULLIAN III. 21 proselytos,
Page 83 and 84: quo scilicet Israel dominum non cog
Page 85 and 86: caeli et de opimitate terrae, nonne
Page 87 and 88: 1. a Isa. 2: 3 258 TERTULLIAN IV. 1
Page 89 and 90: potest. Nam ex iis commentatoribus
Page 91 and 92: fingerent, utique non potuisset arg
Page 93 and 94: nobiscum magis fuerint, si Marcioni
Page 95 and 96: docuisse illum, quia non negavit, q
Page 97 and 98: 8. c cf. Matt. 2: 23 d Lucretius I.
Page 99 and 100: 9. c cf. Isa. 10: 23; 28: 22 292 TE
Page 101 and 102:
et Nathan prophetam agnoscenti Davi
Page 103 and 104:
solum filium hominis apud Danielis
Page 105 and 106:
vetera discernere. Inflatus es utri
Page 107 and 108:
sabbati servat non contristandi qua
Page 109 and 110:
13. a Isa. 40:9 b cf. Matt. 7: 28 c
Page 111 and 112:
liberalitatis suae struxit. [9] Bea
Page 113 and 114:
vindicarit nisi qui norit irasci. [
Page 115 and 116:
15. d Jer. 9: 23; cf. 1 Cor. 1: 31;
Page 117 and 118:
imperatam habes in Deuteronomio for
Page 119 and 120:
formabat. Nam et supra, Et pignus,
Page 121 and 122:
absurdum, ut novus deus, novus Chri
Page 123 and 124:
18. a Mal. 3: 1 b Hab. 2: 4 358 TER
Page 125 and 126:
Denique nihil magnum si fidem sangu
Page 127 and 128:
erat operari in Christo, qua sic eu
Page 129 and 130:
homine) iam tunc istos exitus const
Page 131 and 132:
380 TERTULLIAN IV. 22 interrogatum
Page 133 and 134:
illo venis et illi agis, admittimus
Page 135 and 136:
proinde per civitates abundaturam c
Page 137 and 138:
dorum: tunc saliet claudus ut cervu
Page 139 and 140:
402 TERTULLIAN IV. 25 filius revela
Page 141 and 142:
408 TERTULLIAN IV. 26 praedamnavit?
Page 143 and 144:
414 TERTULLIAN IV. 27 potuisse illu
Page 145 and 146:
28. 1 prohibet MF: perhibet R 27. h
Page 147 and 148:
nec ullo tamen flosculo cultior. [2
Page 149 and 150:
per Esaiam: Ignis exarsit ex indign
Page 151 and 152:
31. [1] Ad prandium vel ad coenam q
Page 153 and 154:
33. [1] Quibus duobus dominis neget
Page 155 and 156:
epudium in Deuteronomio: Si sumseri
Page 157 and 158:
454 TERTULLIAN IV. 34 Herodes, Habe
Page 159 and 160:
aliter per prophetas famulos suos,
Page 161 and 162:
[15] Lapis, inquit, quem reprobaver
Page 163 and 164:
ne patientiam eius infamaretis, nec
Page 165 and 166:
Ergo qui credi voluerat Ioanni, inc
Page 167 and 168:
nomine suo venit. Quid nunc, quod e
Page 169 and 170:
optimo deputes, quas creator ignora
Page 171 and 172:
edere pascha ut suum (indignum enim
Page 173 and 174:
confirmative respondit; et adeo sic
Page 175 and 176:
42. 7 Kroy. aliquatenus secutus ita
Page 177 and 178:
fessus, et quidem non ab hominibus
Page 179 and 180:
geremus. Si item nullius novi dei e
Page 181 and 182:
lege agerent, sic et propter superi
Page 183 and 184:
sunt promissiones et semini eius: n
Page 185 and 186:
532 TERTULLIAN V. 4 alio deo venien
Page 187 and 188:
in dei sapientia non intellexit mun
Page 189 and 190:
erat paene post saecula. [5] Non en
Page 191 and 192:
548 TERTULLIAN V. 7 qui Christum il
Page 193 and 194:
cuius et populus, cui rei figuram e
Page 195 and 196:
spiritus religionis et timoris dei.
Page 197 and 198:
interposuit adhuc aliquid de Christ
Page 199 and 200:
570 TERTULLIAN V. 10 fide resurrect
Page 201 and 202:
egnum per expiationem eorum quae in
Page 203 and 204:
velamentum creatoris in Christo dei
Page 205 and 206:
12. [1] Terreni domicilii nostri 1
Page 207 and 208:
592 TERTULLIAN V. 13 transferenti e
Page 209 and 210:
13. 6 Marcionis? quaermdi signum po
Page 211 and 212:
tanquam te? Spe gaudentes, utique d
Page 213 and 214:
aliud nescio quid interpretamini il
Page 215 and 216:
16. 5 creatoris Rig.: creatori MR 6
Page 217 and 218:
uni dedit. Homo autem factura creat
Page 219 and 220:
qui omnia condidit; sic inferre deb
Page 221 and 222:
apertione oris, quam ibi expostular
Page 223 and 224:
si potes aliquam umbram ab eo corpo
Page 225:
in passionibus, et in ipsa lege mor
show all

Adversus Marcionem.pdf - Testi Elettronici

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?