и я я я я т т а я я

э) “Эдеби этикеттщ” орын алуына байланысты ежелп Русьтщэдеби шыгармалары окырмандарды эдеби жанальщтармен танкалдыруга эрекеттенген жок, KepiciHHie, оны дагдылы тэсшдермен“баурап алуга” тырысты. Баскаша айтканда, эдетте шыгармалармэтш керкемдш “кездейсоктыктардан” таза болды. Дагдылы жанрлармен стилистикалык тасшдер 6ip калыпты узак жылдар бойындаколданылды.б) Ежелп орыс “зиялыларыньщ” (непзшен ппркеу кызметкерлершщ)бйпм дэрежеешщ ерекшелптнде: дши — философиялыкмазмундагы эр турт текстерд1 аса улкен келемде жатка б1лушдежэне оны эдеби шыгармаларда цитаттар ретанде кещнен пайдалануында.Осыньщ бэр1 кептеген ежелп дэу1р шыгармаларыньщ авторларыэдебиетте куш бупнге дешн не талас тудырады, не ani аягына дейщшешшмеген мэселе болып тур.0з1н1н манызы жагьшан авторлык мэтшд1 аныктаудан кемтуспейтш проблемалардын 6ipi ол тштен авторы керсетшмегеншыгармалардын авторын аныктау. XYII гасырга детнп шыгармалардаавтордын колы койылмайтын. Ол сол орта гасырлыккогамнын адамга деген Дщй - христиандык катынастарынан(“шындык жеке адамнан кымбат”) туындаган. Жазушынын ортагасырлыккезкарасты онын езшщ шыгармашылык тулга екендопнсезшуге мумкшдйс бермедь Осыдан келш кептеген авторсыз, белпсяздэу1р эдебие