Bloed Zweet & Tranen

Sport en groen zijn van oudsher met elkaar verbonden. Dat is de afgelopen jaren
aan het veranderen. Sporten is sterk verweven geraakt met mode, muziek, sociale
klasse en leefstijl. Groen is daardoor niet langer meer noodzakelijk: de straat,
kunstgrasvelden, fi tnessscholen, skatebanen of het water voldoen net zo goed. Dit
maakt sporten tot een stedelijke activiteit bij uitstek, met één nieuwe voorwaarde:
het moet goed zichtbaar zijn.
Zien en gezien
worden
Sport in ‘de hoogere eenheid,
die stad heet’
De geschiedenis van sportbeoefening
in Amsterdam is veel jonger
dan die van de stadsontwikkeling. Bij
het verschijnen van het Algemeen
Uitbreidingsplan van 1935, nu ruim
zeventig jaar geleden, stond sportbeoefening
nog in de kinderschoenen.
De auteurs van dit plan noemde de
toenmalige situatie ‘het beginstadium
van een ontwikkeling’. Dat was goed te
zien. De sportvelden lagen ‘volkomen
incidenteel en ongeordend op toevallig
beschikbare terreinen’ en waren, luidde
het, ‘min of meer primitief aangelegd’.
En in de discussie over het belang van
sportvelden en groenvoorzieningen
bleken deze auteurs nog af te moeten
rekenen met het hardnekkige idee dat
groen er in de eerste plaats toe dient de
�
Skaten op het Zuidplein
bedorven stadslucht te zuiveren. ‘Het
belang van het groenoppervlak moet
eerder gezocht worden in het gebruik
dat er door de bevolking van gemaakt
wordt, om er te wandelen, te spelen of
een bepaalde sport te beoefenen.’
Daarmee raakte sport onlosmakelijk
verbonden met het groen. Het groen
was voortaan bovenal gebruiksgroen. En
sport was zinnig gebruik van stadsgroen
door mensen die de fabrieksarbeid en
het wonen drie hoog achter voor even
wilden ontvluchten. Vanaf dat moment
begon de groei en de professionalisering
van de sport in de stad en van de
uitbreiding van het groenoppervlak
bestemd voor sportief gebruik. Juist
vanwege de primitieve en ongeordende
Bloed, zweet & tranen | 11