Bloed Zweet & Tranen

de sportfunctie. Tegelijkertijd maakt de
ligging in de hoofdgroenstructuur het
vrijwel onmogelijk om te anticiperen
op de veranderingen in de sportvraag.
Bebouwing in de hoofdgroenstructuur
is niet toegestaan. Terwijl het opoff eren
van groene ruimte voor kwalitatief
hoogwaardig gebouwde, aan de sport
gerelateerde vrijetijdsvoorzieningen,
soms een impuls voor de sportparken
kan betekenen. Sowieso is het vanuit
het gezichtspunt van de sport wenselijk
om deze nieuwe sportconcepten
ruimtelijk mogelijk te maken.
Aderlating
Illustratief is Sportpark Ookmeer.
Dit enkele jaren geleden nog slecht
bespeelde en perifeer gelegen sportpark,
bood weinig toekomstperspectief
voor de Academie voor Lichamelijke
Opvoeding. Toen de opleiding in
eerste instantie haar voorzieningen niet
mocht uitbreiden vanwege de ligging
in de hoofdgroenstructuur, dreigde ze
te vertrekken naar Almere. Dit zou
een grote aderlating betekenen voor
de Amsterdamse sport. Uiteindelijk
is ingestemd met een nieuwe sporthal.
Ook elders op het sportpark doet het
stadsdeel nu pogingen om een kwaliteitsslag
te maken door het sport- en
vrijetijdsaanbod te verbreden en te
moderniseren. Hierbij loopt ze echter
voortdurend op tegen beschermende
regels van de hoofdgroenstructuur.
Zo geldt er als regel dat maximaal 10
procent van het oppervlak van het
sportpark mag worden verhard. Deze
limiet was al bereikt op het moment
dat de optimaliseringoperatie nog
moest beginnen.
Vanwege de aanstaande structuurvisie
is het goed om nu over dit dilemma na
te denken. Het ligt misschien voor de
hand om te zeggen dat de sportparken
niet langer in de hoofdgroenstructuur
thuis horen omdat ze geen groene
recreatieve voorzieningen meer zijn.
De kans bestaat dan wel dat ze in rap
tempo zullen worden bebouwd. Ze
vervolgens weer terugbrengen in de
stad is een illusie. De oplossing is wellicht
eerder te vinden in het versoepelen
van de regels voor de hoofdgroenstructuur.
Een voorzetje: het wel of niet
toestaan van kunstgras mag niet langer
een issue zijn. En, duidelijk moet zijn
waarom het ene sportpark wel en het
andere niet in de hoofdgroenstructuur
ligt. Bovendien moeten we de categorie
‘groen buiten de hoofdgroenstructuur’
op de structuurplankaart schrappen.
Bepalend zou moeten zijn of een
sportpark voldoende groene, recreatieve
mogelijkheden biedt. Doorgaande
wandel- en fi etsroutes worden in dit
opzicht steeds belangrijker. Op de
meer kleinschalige sportparken zijn de
mogelijkheden hiertoe beperkter, maar
gezien de maatschappelijke waarde
hiervan verdienen deze sportparken net
zoals in het huidige ruimtelijke beleid
een beschermstatus binnen de ring a10.
Andere onderdelen vragen om meer
uitspitwerk. Zo lijkt het oprekken van
het verhardingspercentage een logische
mogelijkheid om een sportpark als
Ookmeer te laten uitgroeien tot een
‘topsportpark’, zoals voorgesteld in het
Sportplan 2009-2012. Oprekken van de
verharding betekent automatisch dat er
groen verdwijnt. Wat is hierbij wense-
Bloed, zweet & tranen | 51