Bloed Zweet & Tranen

Amsterdam telt tien openbare zwembaden. Relatief veel en dat is logisch: in een
waterstad is leren zwemmen van levensbelang. Bovendien is zwemmen voor
stadsbewoners een ideale manier om overtollige energie kwijt te kunnen en in
conditie te blijven. Halverwege de 19de eeuw verrijzen de eerste zwembaden
in Amsterdam, de ene architectonisch nog mooier dan de andere. Een kleine
geschiedenis van de Amsterdamse zwembaden.
Zwemrecords
en hygiëne
Het openbare zwembad in
Amsterdam
Zwemmen doet men al sinds
mensenheugenis. Daar waar
mensen aan het water leven zoals in
Amsterdam, is kunnen zwemmen van
levensbelang. Maar zwemmen is ook
vermaak. Zeker bij mooi weer zoeken
mensen het water op.
In Nederland duurt het tot in de 19de
eeuw voordat de eerste zwembaden er
komen. De allereerste voorzieningen
bestaan uit afpalingen en steigers in
het open water. Via houten schotten
worden beschutte zwemplaatsen
gecreëerd met badhokjes en soms
ook een duiktoren. In deze tijd is het
zwemmen alleen nog voorbehouden
aan mannen. De eerste Amsterdamse
zweminrichtingen – Land en Dijkzicht
aan de Spaarndammerdijk en een bad
in de Doelenstraat – verschijnen rond
1820.
In het midden van de 19de eeuw
begint de overheid voor het eerst
aandacht te besteden aan sport en
recreatie. Sindsdien nemen steden dit
impliciet op in hun zorg voor publieke
werken en openbare gezondheid. In
Amsterdam ontstaat hieraan al eerder
behoefte. Als gevolg van de armoede
vindt er een gedwongen uittocht plaats
van het platteland naar de grote steden.
Doordat steden als Amsterdam uit
hun voegen barsten ontstaat er bij de
bevolking belangstelling voor recreatie.
In 1909 verschijnt er een rapport van
de Amsterdamse Woningraad over
Amsterdamse parken en plantsoenen.
Bloed, zweet & tranen | 77