Bloed Zweet & Tranen

� Uit: Voorstel tweede
fase optimalisering
gebruik Amsterdamse
sportvelden 1989 –
2000; Bijlagen en
kaarten. Gemeente
Amsterdam, oktober
1989.
stedelijkheid geschrapt, onder druk
van de publieke opinie. Inmiddels is
een nieuwe structuurvisie in de maak.
Reden temeer dus om de discussie
serieus aan te gaan, maatschappelijke,
ruimtelijke en economische belangen
tegen elkaar af te wegen én duidelijke
keuzes te durven maken.
Intensiever gebruik
Tegelijkertijd is er de wens om de
bestaande sportaccommodaties verder
te optimaliseren. Mede daarom heeft
Sportpark Joos Banckersweg in Bos
en Lommer recentelijk een aanzienlijke
verbouwing ondergaan en wordt
Sportpark Jan van Galenstraat compleet
opnieuw ingericht. Ook sportparken
als Ookmeer, De Eendracht en
Sloten worden rigoureus onder handen
genomen. Deze zijn samen met twee
sportparken in Amsterdam-Noord
en het nieuw aan te leggen Sportpark
Bijlmerpark aangewezen als ‘sportpark
met potentie en ambitie om tot
toppark uit te groeien’. Maar, ook van
de ‘gewone’ sportparken is met niet al
teveel ingrepen een park te maken dat
beter in kan spelen op de vraag van de
gebruikers van vandaag, een bredere
aanbod kan bieden en een grotere
recreatieve betekenis kan vervullen voor
de buurt.
Bij de renovatie en het vervangen van
gebouwen, sportvelden en paden is het
van belang in de eerste plaats de kwaliteit
van een sportpark te verbeteren. Dit
is goed te realiseren door de toepassing
van duurzame en milieuvriendelijke
materialen, maar ook door de toevoeging
van hoogwaardig groen. Openbaar
groen aan de rand van een sportpark
fungeert als groene en ecologische buffer
met de omgeving. Vervolgens is het
van belang de beschikbare grond voor
meerdere doeleinden te gaan benutten.
Dat is op verschillende manieren mogelijk.
Bijvoorbeeld, doordat verenigingen
fuseren of door nieuwe organisaties aan
te trekken. Het toevoegen van functies
is ook een mogelijkheid, evenals het
stapelen van sportvoorzieningen en het
combineren of clusteren van functies
verdeeld over de tijd. Een voorbeeld
hiervan is een kunstgrasmat die in de
winter dienst kan doen als ijsbaan of
een kantine die ook beschikbaar is voor
buurtactiviteiten.
Verder bieden nieuwe materialen ook
nieuwe mogelijkheden, zoals Wetra
– half kunstgras, half natuurgras – of
duurzaam kunststof dat zich leent voor
intensiever gebruik, evenals multifunctionele
sportvloeren in sporthallen.
Hierdoor ontstaat ruimte voor extra
sportclubs, wat tevens gunstig is voor
de clubkas. De discussie of kunstgras
de toekomst heeft, hoeft niet langer te
worden gevoerd: dit is een feit! Door
de toepassing van nieuwe technieken
wordt de kwaliteit van de natuurlijke
grasmat steeds verder geëvenaard. In
plaats van zand, strooit men de velden
tegenwoordig veelal in met rubbersnippers.
Slidings veroorzaken geen
brandwonden meer, keepers kunnen
zonder gevaar naar de bal duiken en de
eff ecten op de balsnelheid zijn positief.
De geur van gras ten spijt, die moet
elders worden opgesnoven.
Wat eveneens het gebruik van een
sportpark bevordert is een betere
Bloed, zweet & tranen | 47