Bloed Zweet & Tranen

� Jongens en meisjes
van Sportclub
Buitenveldert in actie,
met op de achtergrond
de Zuidas in aanbouw
werkt met typen sportparken, waarin
het onderscheid bijvoorbeeld bestaat
uit de mate van verharding. Of waarbij
per sportpark duidelijke ontwikkeldoelstellingen
worden geformuleerd
om een kwaliteitsverbetering te kunnen
garanderen. Of met zoneringen op de
sportparken – zoals een leisurestrook
met ruimere bebouwingsmogelijkheden
en sportvelden – in het toetsingskader.
Het nu al gehanteerde onderscheid
tussen kleinschalige en grootschalige
sportparken kan gehandhaafd blijven,
al zou het beleid fl exibeler kunnen.
Voor de langere termijn moet de keuze
worden gemaakt of dergelijke activity
spaces wel wenselijk zijn in deze groene
scheggen of dat deze moeten worden
geïntegreerd in de bebouwde omgeving
van de stad. Wellicht ligt op termijn
de oplossing dan ook geheel buiten
de hoofdgroenstructuur. Een puur
ruimtelijke benadering van sportparken
als stedelijke, groene voorzieningen is
achterhaald. Integratie met de sociaalculturele
en economische invalshoek is
noodzakelijk. Het Sportplan 2009-2012
is hiertoe een eerste aanzet, maar vraagt
om een verdere ruimtelijke uitwerking
en vertaling. Door sportparken niet
langer als ruimtelijk groen te beschouwen,
maar als vrijetijdsvoorziening,
liggen er legio kansen om deze uit
te laten groeien tot voorzieningen in
de stad, waar iedereen trots op is. De
commerciële tak vindt wat dat betreft
haar weg wel. Des te belangrijker blijft
het om als overheid naast topsporters
de gewone Amsterdammer die wat
overtollige kilo’s kwijt wil of lekker met
vrienden een balletje wil trappen, niet
uit het oog te verliezen. �
Niek Bosch is stadssocioloog en richt zich
op het gebruik en de kwaliteitsverbetering
van de openbare ruimte in en om de stad.
Bloed, zweet & tranen | 53