Untitled - Koninklijke Bibliotheek

172 HET L E V E N
dezen had hy reeds voorlang onder de be.
lofce gebragt om hem, wanneer de nood
bet vorderde, van kant te helpen: thands
eischte hy de vervulling van deze belofte
flaaf trok dan het zwaard, en hief het zelve
om hoog, als om hem te treffen; doch
eensklaps keerde hy zich om, en doorftak
zich zeiven. Terwy! hy dus dood voor
de voeten van ANTONIÜS nederviel, riep
deze: „ gy hebt braaf gedaan, ER os! dat
» gy> 't geen gy zelf niet kondet doen,
,. my geleerd hebt te doen." Oogen blik
ttiet hy het zwaard in zynen buik, en zeeg
op een rustbed neder De wonde was echt
ter niet zodanig, dat zy hem plotfelyk deed
fterven. Toen dus het bloed, nadat hy
eenigen tyd gelegen had, ophield te vloei,
en , kwam hy weder by zich zeiven,
doch bad nu de omflanders, dat zy hem
verder wilden afmaken. Dan deze liepen
het vertrek uit, terwyl ANTONIÜS
fchreeuwde en worftelde, tot dat einde-
lyk DI OMEDES, de geheimfchryver van
CLEOPATRA binnen kwam, met last van
zyne meesteres om bem by zich in het graf.
gebouw te brengen.
Zodra hy vernam, dat zy leefde, beval