Wil helm Büsch

6. Waarom zwijgt God? 103
Sta me toe hier even een stukje in te lassen en het verhaal
te vervolgen zoals het niet in de Bijbel staat. Daar zit hij
dan, van huis weggelopen, bij zijn varkens. Hij heeft niets
te bikken. En dan klaagt hij zijn vader aan: 'Hoe kan hij toelaten
dat het zo beroerd met me gaat!' Die indruk geeft onze
huidige wereld mij. Ze heeft God verlaten, de beroerdigheid
komt over haar - en ze schreeuwt: 'Hoe kan God dat
allemaal toelaten?! Waarom zwijgt God?!'
Maar Jezus vertelt het verhaal van de verloren zoon anders:
Er komt een moment in zijn leven, waarin hij tot zichzelf
komt: 'Ik ben een halve idioot! Bij mijn vader is brood
in overvloed - en ik verga van de honger. Ik zal opstaan en
naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: Vader, ik heb
gezondigd.' En hij staat op en keert om! Zijn vader ziet hem
al van ver en loopt hem tegemoet. Maar de verloren zoon
zegt tegen hem: 'Vader, ik heb gezondigd.' Dan neemt de
vader hem in zijn armen en roept: 'Breng het beste kleed
hier en geef hem een ring aan zijn vinger en schoenen aan
zijn voeten!' Opeens hoort hij de stem van zijn vader weer.
'Als u de stem van God niet kunt horen, dan bent u te ver
weg! U moet rechtsomkeert maken, dat weet u heel goed!'
zei ik tegen die jongeman.
Mensen kunnen heel ver van God verwijderd zijn -
zelfs tot bij de zwijnen. Ik heb dat in de tijd van de grootste
goddeloosheid, als luitenant in de Eerste Wereldoorlog,
altijd geweten en gedacht: 'Eigenlijk zou ik moeten omkeren!'
En ik heb nog nooit iemand getroffen, die in de
grond van de zaak niet wist: 'Eigenlijk zou ik moeten
omkeren!' Een bijzonder eigengereide vrouw verklaart:
'Met mij is alles in orde!' Maar als ik wat langer met haar
praat, zegt ze: 'Ja, eigenlijk zou ik moeten omkeren! Er is