Wil helm Büsch

ïo. ... als schuld en nalatigheid ons vergezellen? 169
glimlachen en zijn buurman iets in het oor fluistert. Nu is
dat, zoals gezegd, een immens grote zaal. Die beide mannen
staan ver weg. Ik kan niet horen wat hij zegt, maar ik
zie het aan zijn gezicht. Hij zal wel als volgt hebben staan
spotten: 'Vergeving van zonden! Typisch geleuter van een
dominee! Mijn hemel!' En hij zal wel gedacht hebben: 'Ik
ben toch geen misdadiger! Ik heb toch geen vergeving van
zonden nodig!' - Dat zegt u toch ook, of niet? 'Ik ben toch
geen misdadiger! Ik heb geen vergeving van zonden nodig!'
- Iets dergelijks zal hij gezegd hebben. En dan word ik
woedend. Ik weet dat kwaadheid in Gods ogen niet juist is.
Maar toch word ik het 'Ogenblikje/ zeg ik. 'Ik pauzeer even
een halve minuut, waarin ieder van u de gelegenheid krijgt
de vraag die ik nu ga stellen met ja of nee te beantwoorden:
Wilt u voor alle eeuwigheid afzien van vergeving van uw
zonden, omdat u die vergeving van uw zonden niet nodig
hebt? Ja of nee?' En ik was, met die duizenden mensen,
een halve minuut helemaal stil. Opeens zie ik dat die man
met het puntbaardje bleek wegtrekt en zich vastgrijpt aan
de muur. Zo schrikt die kerel! Hij beseft vast en zeker: 'Ik
heb zojuist gezegd dat ik geen misdadiger ben! Maar als het
sterven nadert, als het echt menens wordt, dan zou ik toch
wel vergeving van zonden willen hebben. Ik wil er liever
niet voorgoed van afzien.' - U ook niet! Ofwel?
Er bestaat een zinnetje dat ik in mijn leven akelig vaak
gehoord heb: 'Ik doe wel en zie niet om!' Maar het gekke is:
ik heb het nog nooit van mensen onder de veertig gehoord.
Jonge mensen weten maar al te goed dat er veel schuld in
hun leven is. Pas als wij ons geweten onverbiddelijk tot
zwijgen gebracht hebben, krijgen wij het over onze lippen
om zoiets te zeggen. Wanneer dus iemand verklaart: 'Ik doe