Wil helm Büsch

252 Jezus, onze bestemming
vrouw weer naar Volkening: 'Vrouw, haal Volkening!' Het
is 's avonds laat. Volkening komt direct. De boer zegt in
grote onrust: 'Dominee, ik geloof dat ik moet omkeren!'
'Ja,' antwoordt Volkening, 'het gaat niet meer zo snel als
je op leeftijd komt! In de nood roepen ze, maar berouw...
daar weten ze niet van! Het moet heel anders.' Volkering
zegt dat, draait zich om en vertrekt Nu is de boer pas echt
verschrikkelijk kwaad. U zou toch ook allemaal woedend
zijn op zo'n dominee, of niet? Uiteindelijk zou het een
dominee ook beter staan, als hij op vriendelijke toon zou
spreken met een rijke boer. En bovendien ziet het ernaar uit
dat de man niet lang meer zal leven. Maar Volkening was
een man die voor God stond, een man die wist wat hij zei.
Drie dagen heeft het nog geduurd tot de boer in vreselijke
gewetensnood kwam. Toen wist hij: 'Ik ga sterven! En waar
zijn in mijn leven liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid,
goedheid, geloof, zachtmoedigheid, eerbaarheid
geweest?' Hij had zijn leven lang de Verlosser veracht, die
voor hem gestorven was. Hij had Hem weggejaagd, die in
zijn liefde voor hem stond. Hij ziet zichzelf aan de rand van
de hel en is ten einde raad. 'Vrouw,' vraagt hij, 'haal de dominee!'
Die werpt tegen: 'Ik ga niet meer! Hij helpt je toch
niet!' 'Vrouw, haal hem! Het gaat niet goed!' Dan gaat zijn
vrouw. Als Volkening komt, treft hij een man aan die het
begrepen heeft: 'Vergis je niet, God laat niet met zich spotten,
want wat een mens zaait zal hij oogsten!' Volkening
schuift een stoel bij het bed en vraagt: 'Wel, gaat het op de
hel aan?' 'Ja, het gaat op de hel aan!' Dan zegt Volkening:
'Heinrich, laten we naar Golgota gaan! Ook voor jou is Jezus
gestorven!' En nu vertelt hij in de meest vriendelijke
en warme bewoordingen hoe Jezus zondaren redt. Maar