Wil helm Büsch

3o6 Jezus, onze bestemming
'Wel, komt u dan maar naar voren!' Dan komt oma naar
voren, gaat het podium op, gaat achter de katheder staan en
steekt van wal: 'Geachte spreker, u hebt nu twee uur lang
over uw ongeloof gesproken. Laat mij nu vijf minuten over
mijn geloof spreken. Ik zal u zeggen wat mijn Heer, mijn
hemelse Vader, voor mij heeft gedaan. Ziet u: toen ik nog
jong was, kwam mijn man om het leven bij een mijnongeluk
en ze brachten hem dood bij mij binnen. Daar stond ik
dan met mijn drie kleine kinderen. De sociale voorzieningen
waren in die tijd zeer matig. Ik was de wanhoop nabij,
toen ik bij het lijk van mijn man stond. En ziet u: toen is
het begonnen dat mijn God mij getroost heeft, zoals geen
mens mij troosten kon. Wat de mensen tegen me zeiden,
ging mijn éne oor in en het andere uit Maar Hij, de levende
God, heeft mij getroost! En toen heb ik Hem gezegd: Heer,
nu moet U een vader zijn voor mijn kinderen! (Het was
aangrijpend, zoals die oude vrouw dat vertelde!) Ik heb 's
avonds vaak niet geweten waar ik het geld vandaan moest
halen om de kinderen de volgende dag voldoende te eten
te kunnen geven. En toen heb ik het weer aan mijn Heiland
verteld: Heer, U weet toch dat ik er ellendig aan toe
ben. Helpt U mij!' En dan richt die oude vrouw zich tot
de spreker en zegt: 'Hij heeft mij nooit in de steek gelaten,
nooit! Het waren vaak donkere tijden, maar Hij heeft mij
nooit in de steek gelaten. En God heeft nog meer gedaan:
Hij heeft zijn Zoon gezonden, Jezus Christus de Heer. Die
is voor mij gestorven en opgestaan en heeft mij met zijn
bloed schoongewassen van alle zonden! Ja,' vervolgde zij,
'nu ben ik oud. Ik zal spoedig sterven. En ziet u: Hij heeft
mij ook de vaste hoop van het eeuwige leven gegeven. Als
ik hier mijn ogen sluit, dan ontwaak ik in de hemel, omdat