Wil helm Büsch

6o Jezus, onze bestemming
zen: 'Met de dood is alles uit!' dan zeg ik: 'Met alle respect
voor uw vele titels, maar op dit gebied bent u geen vakman.
U bent namelijk nog niet aan de andere zijde van het graf
geweest Maar ik ken Iemand die er wel is geweest: Jezus.
En die zegt dat het anders is.'
De mensen leven tegenwoordig op eigen risico. Ze doen
net alsof met de dood alles afgelopen is, of dat je automatisch
in de hemel komt als je gedoopt bent en er een dominee
bij je begrafenis is. Ooit zal het in de hel wemelen van
mensen die als land gedoopt en door een dominee begraven
zijn! Begrijpt u het? U bevindt zich in acuut, groot levensgevaar.
Wij zullen allen over kortere of langere tijd voor
Gods rechterstoel verschijnen!
Ik moet u eerlijk bekennen dat die gedachte voor mij
de aanleiding was om predikant te worden. Als jongeman
heb ik nooit gedacht dat ik ooit nog eens op een kansel zou
staan. Ik was een jong officier in de Eerste Wereldoorlog.
In ons regiment was het verlies aan manschappen groot Ik
was officier, net als de andere officieren, niet beter en niet
slechter. Maar als iemand tegen mij had gezegd: 'Jij zult ooit
in kerken prediken/ dan zou ik hard hebben gelachen. Ik
moet het eerlijk opbiechten: ik leefde ver van God. Mijn
vader vroeg me eens: 'Geloof jij niet in God?' Toen heb ik
geantwoord: 'Ik ben niet zo dwaas om God te loochenen.
Het atheïsme bevat een enorme brok dwaasheid, ongelooflijk.
Maar/ zo zei ik, 'ik heb God nooit ontmoet Daarom
interesseert Hij me niet' Kort na dit gesprek zat ik, samen
met een vriend, eveneens een jonge luitenant- wij trokken
op in Frankrijk - in een sloot bij Verdun. Wij wachtten op
het bevel om op te rukken. We zaten - ex-soldaten kennen
dat wel - vuile moppen te tappen.