Wil helm Büsch

62 Jezus, onze bestemming
antwoordde hij: 'Luitenant, wij moeten eerst overwinnen,
overwinnen, overwinnen!' 'U weet het zeker zelf niet!' heb
ik toen geantwoord. - Is dat niet schokkend, dat daar duizenden
jonge mensen de dood ingingen en dat niemand
hun kon vertellen hoe je gered kunt worden? En dat bij een
zogenaamd christelijk volk! En ik zou wel aardig wanhopig
zijn geworden als ik niet op een dag - ik kan daar nu niet
zo over uitweiden - een Nieuw Testament in handen had
gekregen. Ik zie nog de entourage voor mij, van die Franse
boerderij achter het front, waarin ik verbleef. 'Een testament!
Daar zal wel instaan hoe je niet verloren gaat!' dacht
ik. Ik zat het een beetje door te bladeren, want ik was er
helemaal niet in thuis. Toen viel mijn blik op deze éne zin:
'Jezus Christus is in de wereld gekomen om zondaren te
behouden.' Het was alsof de bliksem insloeg. 'Zondaar' - dat
ben ik, dat hoefde niemand mij meer duidelijk te maken.
Wilt u eindelijk ook niet eens zover komen, dat u voor
God en mensen toegeeft: 'Ik ben een zondaar!' Houd toch
op met valse verontschuldigingen!
Op dat ogenblik had ik geen dominee nodig. 'Ik ben een
zondaar!' Dat was wel duidelijk. En ik wilde *behouden worden'!
Ik wist niet precies wat dat was. Ik begreep alleen dat
*behouden worden' betekent: komen uit de situatie waarin
ik mij bevond, en vrede vinden met God. 'Jezus Christus
is in de wereld gekomen, om zondaren te behouden.' Als
Jezus dat kon, dan moest en zou ik Jezus vinden. Het heeft
toen nog enkele weken geduurd. Ik heb gezocht of iemand
mij Jezus kon wijzen. Niemand kon mij Jezus wijzen. En
toen heb ik iets gedaan wat ik u allen kan aanbevelen: ik
heb mij - wij waren weer in opmars - in een oude Franse
boerderij opgesloten. Deze was half gebombardeerd en ont-