Wil helm Büsch

3o8 Jezus, onze bestemming
gezegd: 'Vrouw, ik zou graag zes zonen willen hebben, en
die moeten allemaal trompet spelen.' Ik had het me zo mooi
voorgesteld: een eigen orkest van bazuinblazers thuis. Wel,
we kregen zes kinderen: vier fijne dochters en twee zoons.
Maar mijn beide zonen heb iknietmeer. God heeft ze allebei
van ons weggenomen op een vreselijke manier, eerst de één
en daarna ook nog de ander. Daar kom ik niet overheen. Ik
heb mijn leven lang als jeugdpredikant met jonge mensen
te maken gehad - en mijn eigen jongens... Ik weet nog hoe
ik, na het binnenkomen van het overlijdensbericht van mijn
tweede zoon, rondliep met het gevoel alsof ik een mes in
mijn hart had zitten. Er kwamen mensen die woorden van
troost spraken. Maar die drongen niet door tot mijn hart,
die hielpen niets. Ik was immers jeugdpredikant en wist:
vanavond moet ik naar mijn jeugdclubhuis. Aan honderdvijftig
jonge mensen moet ik blij Gods Woord vertellen.
En mijn hart bloedde! Toen heb ik mij afgezonderd, ben op
mijn knieën gegaan en heb gebeden: 'Heer Jezus, U leeft,
ontferm U toch over mij, arme predikant!' En daarna sloeg
ik het Nieuwe Testament op en las: 'Jezus zegt: mijn vrede
geef Ik u!' Ik wist: wat Hij belooft, dat doet Hij zeker. En zo
vroeg ik Hem: 'Heer Jezus, ik wil nu niet proberen te begrij -
pen, waarom dit mij overkomen is, maar geef mij uw vrede!
Vul mijn hart metuw vrede!' En - Hij heeft het gedaan! Hij
heeft het gedaan! Dat kan ik u verzekeren.
En ook u zult Hem nodig hebben, wanneer geen mens u
troost schenken kan. Wanneer geen mens helpen kan, dan
is het zo heerlijk Jezus te kennen, die ons met zijn bloed
aan het kruis heeft gekocht en die verrezen is. Dan is het
zo heerlijk tot Hem te kunnen zeggen: 'Heer, geef mij uw
vrede!' Als een machtige vloed stroomt de vrede, die Hij