Wil helm Büsch

22o Jezus, onze bestemming
doen. Nu was Jozef een knappe jongeman geworden. Hij
was goed en elegant gekleed.
En dan wordt hij ontdekt door de jonge vrouw van zijn
meester. Zij is een heidense vrouw. Zij heeft niets te doen.
Mevrouw Potifar had overal haar slaven voor en: Ledigheid
is des duivels oorkussen. Dat is echt zo. Op een dag valt
haar oog op Jozef. En dan begint ze met hem te flirten. Jozef
doet alsof hij niets merkt. En dan komt die akelige scène dat
mevrouw Potifar alleen thuis is met Jozef. Opeens staat zij
voor hem in haar bandeloze hartstocht. Ze grijpt hem bij
zijn kleed en vraagt: 'Jozef, ga met me naar bed!'
Het is fantastisch mooi hoe de Bijbel dan vertelt dat Jozef,
na even nagedacht te hebben, zegt: 'Mij niet gezien! Mij niet
gezien! Echtbreuk? Mij niet gezien!' Nou ja, zo zouden wij
het zeggen. De mensen in de Bijbel hebben het veel mooier
gezegd. Jozef heeft het veel mooier uitgedrukt. Hij zei het
zo: 'Hoe zou ik dit grote kwaad doen en zondigen tegen
God!' Dat betekende hetzelfde als: 'Mij niet gezien!'
Er is vast niemand van de ouderen die niet zelf zo'n beslissend
uur heeft doorgemaakt, waarin de verleiding tot
zonde (die tegenwoordig helemaal geen zonde meer genoemd
magworden), de verleiding totimmoreel gedrag aan
u werd gepresenteerd. Hebt u toen ook gezegd: 'God ziet
mij! Mij niet gezien!' Wat gaat er in ons om, als wij zien op
Jozef? Ik geloof dat wij niet eens op het idee zouden komen
om te zeggen: 'Mij niet gezien! Mij niet gezien!' Het 'Mij niet
gezien!' is ons zo zelden te binnen geschoten! Maar ik zeg
u: God denkt er wel aan! Onze zonden schieten God wel
te binnen op de dag van het oordeel. Het is vreselijk, dat
op beslissende ogenblikken de woorden 'Mij niet gezien'
ons niet te binnen schieten! En dat terwijl het zulke goede