Wil helm Büsch

214 Jezus, onze bestemming
rijbewijs!' 'Kom, stap dan in!' daagde ik hem uit 'Nee, liever
niet! Ik heb mijn testament nog niet gemaakt,' antwoordde
hij. Op dat moment kwam mijn vrouw erbij. 'Vrouw, kom,
stap in!' zei ik tegen haar. En zij stapte in! Zonder dralen!
En ze leeft nu nog. Op het ogenblik dat ze bij mij instapte,
en geen vaste grond meer onder de voeten had, vertrouwde
ze haar leven aan mij toe. Doet u nu hetzelfde met Jezus:
vertrouw uw leven radicaal, zonder enig voorbehoud aan
Hem toe!
Ik heb kort geleden een schokkend verslag gelezen uit de
Tweede Wereldoorlog, hoe in Stalingrad, dat helemaal ingesloten
was door Russische troepen, nog het laatste Duitse
vliegtuig binnengekomen was. Dat vliegtuig werd volgeladen
met gewonden. En toen kwamen er nog meer soldaten
- halfgewond, lichtgewond, halfbevroren. Ze wilden allemaal
mee. Maar het vliegtuig was vol. En dus gingen ze aan
het vliegtuig hangen, waar ze zich maar konden vasthouden:
buiten aan de deurknoppen, aan het landingsgestel.
En vervolgens steeg de machine op. Toen het landde, was
er niemand meer van degenen die er aan de buitenkant aan
waren gaan hangen. Zij waren weggewaaid door de vliegwind,
hun handen waren bevroren. Alleen zij die binnen
waren, die waren gered! Tóén heb ik moeten denken: het
evangelie van de Zoon van God, Jezus, die voor ons is gestorven
en opgestaan, is als datreddende vliegtuig. Daarmee
kun j e uit het Stalingrad van het verloren-zijn wegvliegen.
Er is plaats genoeg. Maar er zijn helaas velen die niet echt
binnen zijn, die hangen er maar zo'n beetje bij. Met kerst ga
je soms naar de kerk. Je bent wel gedoopt, maar je gelooft
het verder wel. En wanneer j e sterft, dan moet de dominee
bevestigen datje een goed mens was. Begrijptu: men hangt