Wil helm Büsch

6. Waarom zwijgt God? m
kring wilden beginnen, ging met veel kabaal de deur open
en - de rolstoel met de halfverlamde man werd naar binnen
geduwd. Die vrienden, die ook mijnwerkers waren, hadden
hem gewoon opgehaald en meegenomen naar onze bijbelstudiekring.
Ik weet niet of zij hem veel gevraagd hadden,
waarschijnlijk niet. Zo zat hij dus voor mij. En toen sprak ik
over de tekst: 'Alzo liefheeft God de wereld gehad' - niet:
dat Hij ervoor zorgt dat het ons goed gaat, maar 'dat Hij zijn
Zoon gaf. Ik sprak over Jezus, Gods laatste Woord dat wij
moeten horen en ik vervolgde:'.. .opdat een ieder die in
Jezus gelooft, niet verloren zal gaan.' En de man luisterde!
Het was voor het eerst dat hij zo over Jezus hoorde spreken!
Opeens zag hij licht
Maar laat ik kort zijn: drie maanden later was hij het eigendom
van die Heer Jezus geworden. Ik kan u nauwelijks
zeggen hoe nieuw en anders alles werd. In zijn huis werd
orde op zaken gesteld. Waar je vroeger slechts gevloek hoorde,
klonken nu geloofsliederen. Zijn oude vrienden bleven
weg, maar er kwamen nieuwe voor in de plaats. De nessen
brandewijn verdwenen. In plaats daarvan lag de Bijbel op
tafel. Zijn vrouw en kinderen fleurden op. Kort voor zijn
dood heb ik hem nog een keer opgezocht Dat vergeet ik
nooit Hij had zo'n aardige naam: 'Amsel'. Hij zal het mij
niet kwalijk nemen dat ik zijn naam hier noem, hij is thans
in de eeuwigheid.
'Amsel/ vraag ik, 'hoe staat het ermee?' 'Ach,' zegt hij,
'sinds mijn leven Jezus toebehoort, sinds ik vergeving van
mijn zonden heb ontvangen, sinds ik een kind van God ben,
is het in mijn huis/ en toen dacht hij even na en vervolgde,
'iedere dag pakjesavond.' Dat is toch goed uitgedrukt van
zo'n mijnwerker, of niet? En toen kwam wat ik nooit zal