Aaneenschrijfregelkennisbegripsbeïnvloeding - Igitur - Universiteit ...

Aaneenschrijfregelkennisbegripsbeïnvloeding
5 Conclusie
In paragraaf 3.1 werden de onderstaande vier alternatieve hypotheses geformuleerd:
H1: Het foutief spatiëren van samenstellingen leidt tot een significant ander proces
van begripstoekenning.
H2: Het effect van foutief gespatieerde samenstellingen is voor kenners van de
aaneenschrijfregel significant anders dan voor de niet-kenners van deze regel.
H3: De gemaakte foutsoort, onterecht los- of onterecht vastgeschreven, heeft een
significante invloed op de leestijden van de effecten gevonden in H1.
H4: De gemaakte foutsoort, onterecht los- of onterecht vastgeschreven, heeft een
significante invloed op de leestijden van de effecten gevonden in H2.
H1, H2 en H3 kunnen naar aanleiding van de resultaten van het leesonderzoek worden
aangenomen, en de nulhypothese kan worden verworpen. Alleen voor H4 is geen bewijs
gevonden. Daar moet geconcludeerd worden dat H0 de juiste is.
Het foutief spatiëren van samenstellingen heeft voor alle proefpersonen tot een
significante vertraging in het proces van begripstoekenning geleid. Daarnaast bleek dat
mensen die de aaneenschrijfregel beheersen, significant meer moeite hebben met de
verwerking van foutief gespatieerde samenstellingen dan mensen die deze regel niet
beheersen. Wanneer de woorden volgens de regels gespeld werden, was het effect echter
andersom: regelkenners hadden baat bij hun regelkennis en lazen de samenstellingen veel
sneller dan de niet-regelkenners. Voor niet-regelkenners bleek het geheel niet uit te maken of
een samenstelling correct of incorrect gespatieerd werd.
Foutief losgeschreven woorden werden significant sneller verwerkt dan de foutief
vastgeschreven variant. Dit geldt zowel voor de regelkenners als de niet-regelkenners.
“In hoeverre beïnvloedt het wel of niet beheersen van de aaneenschrijfregel het proces van
begripstoekenning tijdens het lezen van al dan niet gespatieerde samenstellingen?”
Het antwoord op de hoofdvraag luidt dan ook dat het proces van begripstoekenning tijdens het
lezen van goed of fout gespatieerde samenstellingen in zeer grote mate beïnvloed wordt door
het wel of niet beheersen van de aaneenschrijfregel.
Op basis van deze resultaten is het lastig om een goede conclusie mee te geven.
Immers: je kan deze naar eigen wens interpreteren en vervolgens pleiten voor zowel
afschaffing van de aaneenschrijfregel als voor de noodzaak van strikte naleving en beheersing
ervan:
• Afschaffing van de aaneenschrijfregel!
Na een tijd kan niemand meer als regelkenner worden aangemerkt, en eventuele variaties
in de spatiëring van samenstellingen zullen nauwelijks meer tot problemen in de
verwerking ervan leiden.
• Striktere naleving en meer aandacht voor de beheersing van de aaneenschrijfregel!
Wanneer iedereen de aaneenschrijfregel beheerst en samenstellingen nog louter
ongespatieerd opgeschreven worden, dan worden deze sneller gelezen dan wanneer de
aaneenschrijfregel afgeschaft wordt. Daarnaast leidt het hanteren van deze regel in zijn
algemeenheid tot minder verwerkingsproblemen, aangezien aangetoond is dat foutieve
spatiëring voor iedereen tot significant langere verwerkingstijden leidt.
Omdat de aaneenschrijfregel ‘nu eenmaal de regel is’ en omdat deze de schijn van de meest
praktische situatie lijkt te hebben, wil ik toch het volgende advies op ieders borst drukken:
“Geachte lezer, houdt u zich in het vervolg alstublieft aan de regels, en
splits uw samenstellingen nooit meer op met een spatie!”
Bedankt.
Karsten Veerman. Utrecht, augustus 2007.
17