Uitgave 4/2009 - merenpoortclub

In de middag komen we tegen
15:00 uur bij de sluis van
Oldenburg aan. De jachten die
ons onderweg gepasseerd
hebben, zijn er allemaal al
doorheen en de sluis staat
open voor het tegemoet
komend verkeer. We liggen
aan een ponton en wachten.
Als er na 15 minuten nog
niets gebeurd is, roep ik de
sluiswachter op via de
marifoon en vraag om geschut
te worden. Als antwoord
krijgen we te horen dat we moeten wachten tot er een tegemoet komend schip
aankomt. Na meer dan een uur roep ik hem nogmaals op om hem aan ons te
herinneren. De sluiswachter was ons in de tussentijd vast vergeten! Want we
worden meteen geschut en kunnen ook de daaropvolgende hefbrug zonder
oponthoud passeren. Gaby wilde niet gedurende de nacht in Oldenburg blijven,
maar liever even doorvaren. We rekenen even en komen tot de slotsom dat de
Hunte, waarop we ons nu bevinden, afgaand water heeft en we varen door naar
Elsfleth. De steigers liggen vol, aan de buitenkant mogen maar 3 boten dik liggen,
binnen is het voor ons te ondiep. Aan een groot motorjacht kunnen we vastmaken
en worden door de havenmeester direct gesommeerd een ankerlicht te ontsteken.
(de Hunte is over de volle breedte een vaarroute voor zeeschepen en de politie
controleert de verlichting).
En dus hangen wij een petroleum lantaarn op, en genieten van de rest van de
avond.
De getijden verlopen gunstig voor ons, de volgende morgen kunnen we met eb op
de Weser naar Bremerhaven varen, waar we om 11:15 uur al aan komen. Maar het
af gaande water heeft ook het nadeel, dat niet meer elk kanaal bevaarbaar is! Bij
het vervolg van onze tocht richting Geeste zitten we al snel vast in de blubber.
Dus achteruit en terug naar de aanlegsteiger in de buitenhaven. Hier wachten we
tot we tegen 13:30 uur weer verder kunnen varen.
Het kanaal is goed bevaarbaar, men moet echter wel op de snelheidslimiet letten-
er wordt gecontroleerd ! Vlak voor de Lintig sluis ligt naast het kanaal een
schrootplaats; auto‟s staan op elkaar gestapeld aan de oever, alles ziet er zeer
stabiel uit. Terwijl we kijken voelen we een harde klap tegen de romp! Er is niets
te zien en we maken nog een grap dat misschien wel auto‟ s in het kanaal
geparkeerd worden. Maar slechts een paar minuten later konden we bij het invaren
van de sluis niet meer achteruit slaan. De Grautvornix knalt tegen de sluismuur!
Na het schutten varen we er voorzichtig en heel langzaam uit en meren af aan de
8