Deeltijddidactiek in wording - Universiteit Utrecht

verlenen voor het maken van een werkstuk omdat ze dat de eerste keer al voldoende hebben
gemaakt.
N.B. Een docent merkt op dat er wel het gevaar is dat hoe meer reparatiemogelijkheden je
studenten geeft, hoe meer dat het uitstellen stimuleert en voor de docent bureaucratische
rompslomp met zich mee brengt.
Overigens: alles wat je verzint blijkt na verloop van tijd wel weer een schaduwkant te hebben!
C4. Het werken aan scripties en werkstukken structureren en begeleiden (anders is er
veel uitloop te verwachten). Een (afstudeer)werkstuk is een onderdeel dat makkelijk leidt tot
studie-uitstel, studievertraging en zelfs afhaken. Wil men studie-uitstel bij een (afstudeer)werktuk
voorkomen of beperken dan is structurering gewenst. Dat kan door het maken van een
duidelijke afspraak over het onderwerp van het werkstuk, over de afbakening van het onderwerp,
het inleveren van een schrijf- of onderzoeksplan, het bespreken van een kladversie e.d.
Duidelijkheid over beoordelingscriteria kan een student informeren over het vereiste niveau. Het
organiseren van bijeenkomsten met andere studenten over de voortgang kan, mits goed georganiseerd,
het leereffect en de stimulans om bij te blijven verhogen. Soms kunnen studenten
hun onderwerp voor een werkstuk ophangen aan hun werk. Ook kan onder bepaalde condities
een eindwerkstuk door een stage vervangen kan worden.
C5. Inzet van de student optimaliseren. De deeltijdstudenten werken gemiddeld 35 uur naast
hun studie en besteden gemiddeld 20 uur aan hun studie inclusief reistijd (zie eerdere paragraaf
over ‘Wie zijn de deeltijders bij de rechtenopleiding?’). Het merendeel van de studenten vindt dan
ook dat ze zich voldoende inzetten voor de studie. Dat houdt in: een goede voorbereiding op en
het bijwonen van colleges, thuis tijd besteden aan de studie, op tijd opdrachten inleveren, het
hebben van goede resultaten en een goede verhouding tussen resultaat en tijdsinvestering. Een
aantal studenten vindt hun inzet in sommige opzichten nog onvoldoende. Ze noemen daarbij: te
weinig tijd voor zelfstudie, lezen en voorbereiding van de werkgroepen, te weinig tijd voor studeren
met anderen, te weinig inbreng in de werkgroep, slechte voorbereiding van de tentamens
en ook het onthouden van kennis na het tentamen.
Zij geven de volgende suggesties voor het versterken van de eigen inzet via het onderwijs:
● Eerstejaars: betere beschikbaarheid/aanwezigheid van boeken, tussentoetsen, actualiteit
integreren in college, meer discussie met additionele informatie over onderwerpen.
● Ouderejaars: kleinere werkgroepen, de roostering langer van tevoren weten, meer gebruik maken
van WebCT, afschaffen aanwezigheidsverplichting, vrijstellingsverzoek sneller beantwoorden,
interessante motiverende colleges, docenten en werkgroepen, gespreide tentamens, interactieve
ondersteuning, avondonderwijs, flexibiliteit in het algemeen, uittreksels van arresten, bij elk vak
de mogelijkheid tot het maken van opdrachten en tijdens de werkgroep minder aandacht besteden
aan onvoorbereide studenten.
Docent: “het zorgen dat de informatie voor deeltijders tijdig beschikbaar is en het meer ruimte geven
voor eigen belangstelling en werkervaring bij het maken van werkstukken, tja, allemaal wenselijk
vanuit het standpunt van de deeltijdstudent, en voor een groot deel ook voor de docent. Echter, de
werklast staat de verwezenlijking vaak niet toe, een werkgroep met deeltijders is maar een van de
werkgroepen die je geeft als docent. Meer opdrachten betekent dat je permanent bezig bent met nakijken
en feedback geven, dat is een overkill. Bovendien: de meesten van ons hebben die onderwijsuren
gewoonweg niet, we zijn ook onderzoekers. Dat is wellicht lastig voor studenten, maar maakt
ons daarom juist ook interessant voor hen: we kunnen hun veel meer vertellen dan het boek.
18