Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor ...

Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor kwaliteit van zorg voor licht verstandelijk
gehandicapten | november 2010
7 Resultaten: instellingsbezoeken
Voor dit onderzoeksonderdeel heeft de inspectie zes instellingen bezocht. De selectie
uit het bestand van instellingen die in de beantwoording van de vragenlijst hadden
aangegeven ambulant te begeleiden is gemaakt op basis van de criteria:
Grootte van de instelling
- 3 instellingen die minder dan 30 cliënten ambulant begeleiden
- 3 instellingen die meer dan 200 cliënten ambulant begeleiden
Regio
- 2 instellingen in de regio Noordoost
- 2 instellingen in de regio Noordwest
- 1 instelling in de regio Zuidwest
- 1 instelling in de regio Zuidoost
In bijlage 4 (www.igz.nl) is een geaggregeerde rapportage van de instellingsbezoeken
opgenomen. De bezoeken hebben onderstaande resultaten opgeleverd.
7.1 Visie op netwerk nog in ontwikkeling
In de meeste gevallen was geen sprake van een schriftelijk vastgelegde netwerkvisie.
Men sprak er met de netwerkpartners wel over. Veelal was de cliëntgerichtheid
de basis voor samenwerking. In één geval was een gemeenschappelijke
netwerkmissie bepaald: “in gezamenlijkheid maatwerk leveren”. Een belangrijk
gespreksonderwerp in het netwerk was vaak wel de verantwoordelijkheidsverdeling.
7.2 Indicatiestelling voor LVG-cliënt niet passend
Algemeen werd ervaren dat de indicatiestelling niet was berekend op de LVGproblematiek
omdat het psychosociale element nauwelijks werd meegenomen. Door
de gebruikte systematiek was ook preventie onmogelijk. Daarnaast werden de
financieringsschotten steeds sterker, wat de doorstroming belemmerde.
7.3 Beeld professionele samenwerking divers
Er werden twee samenwerkingsstructuren onderscheiden:
1 De gestructureerde, geprotocolleerde en bestuurlijk verankerde samenwerking
in bijvoorbeeld een wijkzorgteam. Een procesmanager bewaakte het proces en
een casemanager de inhoud. De casemanager was ervoor verantwoordelijk dat
alle netwerkpartners goed waren geïnformeerd.
2 De door de ambulante begeleider ingestelde multidisciplinaire overleggen
(MDO’s) rond probleemsituaties van cliënten. Deze samenwerking was ad hoc,
niet geprotocolleerd en er was geen sprake van bestuurlijke afhechting. De
verantwoordelijkheden waren niet altijd duidelijk en het aanspreken van de
partners was lastig wanneer sprake was van belangentegenstellingen. Het
vergde dan veel energie om de betrekkingen goed te houden.
De samenwerking begon meestal op de werkvloer. Het ging in het netwerk voornamelijk
om zaken die een instelling niet alleen kan doen. De samenwerking,
informatie-uitwisseling en overdracht was meestal georganiseerd rond de cliënt.
Kaderafspraken op bestuurlijk niveau werden als nuttig ervaren voor de samenwerking
op de werkvloer. Verplichte samenwerkingsverbanden werden niet echt als
meerwaarde gezien als er geen inhoudelijk committent aanwezig was bij betrokken
management en medewerkers.
7.4 Borging kwaliteit samenwerking onvoldoende
De meeste zorgaanbieders waren nog niet toe aan borging van de kwaliteit van
samenwerking in het netwerk. Alleen werkafspraken rond de cliënt werden
Pagina 29 van 72