Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor ...

Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor kwaliteit van zorg voor licht verstandelijk
gehandicapten | november 2010
Bijlage 4 Geaggregeerde rapportage van de
instellingsbezoeken
Voor het project zijn 6 instellingen bezocht die in de enquête hebben aangegeven
volwassen LVG-cliënten ambulant te begeleiden. Er is een selectie gemaakt op
aantal cliënten, regio en de beantwoording van de enquête. Van te voren is een lijst
opgesteld met vragen, die aan alle instellingen zijn voorgelegd. De beantwoording is
gerubriceerd naar onderstaande onderwerpen.
Visie (op de keten)
In de meeste gevallen is er geen sprake van een schriftelijk vastgelegde ketenvisie.
Men spreekt er met de ketenpartners wel over. Veelal is de cliëntgerichtheid de
basis. In één geval heeft dit geleid tot een gemeenschappelijke ketenmissie: in
gezamenlijkheid maatwerk leveren. Een belangrijk gespreksonderwerp in de keten is
ook de verantwoordelijkheidsverdeling.
Indicatiestelling
Algemeen wordt ervaren dat de indicatiestelling niet is berekend op de LVGproblematiek,
omdat het psychosociale element nauwelijks wordt meegenomen.
Door de systematiek is ook preventie onmogelijk. Daarnaast worden de
financieringsschotten steeds sterker, wat de doorstroming belemmert.
Samenwerking
Er worden twee samenwerkingsstructuren onderscheiden:
1 De gestructureerde, geprotocolleerde en bestuurlijk verankerde samenwerking
in bijv. een wijkzorgteam. Een procesmanager bewaakt het proces en een
casemanager de inhoud. De casemanager is ervoor verantwoordelijk dat alle
ketenpartners goed zijn geïnformeerd,
2 De door de ambulant begeleider ingestelde MDO’s rond probleemsituaties van
cliënten. Deze samenwerking is ad hoc, niet geprotocolleerd en er is geen
sprake van bestuurlijke afhechting. De verantwoordelijkheden zijn niet altijd
duidelijk en het aanspreken van de partners is lastig wanneer er sprake is van
belangentegenstellingen. Het vergt dan veel energie om de betrekkingen goed
te houden.
De samenwerking begint meestal op de werkvloer. Het gaat in de keten voornamelijk
om zaken die je als instelling niet alleen kunt doen. De samenwerking, informatie-uitwisseling
en overdracht is meestal georganiseerd rond de cliënt. Kaderafspraken
op bestuurlijk niveau zijn nuttig voor de samenwerking op de werkvloer.
Verplichte samenwerkingsverbanden worden niet echt als meerwaarde gezien, als er
geen inhoudelijk commitment aanwezig is bij betrokken management/medewerkers.
Borging samenwerking
De meeste instellingen zijn nog niet toe aan borging van de samenwerking. Alleen
de werkafspraken rond een cliënt worden geëvalueerd. Als er al ketenafspraken zijn,
worden ze vaak niet op papier gezet en zijn ze ook nog te vers voor evaluatie. Er is
geen sprake van resultaatmeting. Wel wordt gezocht naar bruikbare instrumenten.
Samenwerking in wijkzorgteams wordt wel vastgelegd en geëvalueerd.
Regie
Regievoering is het meest duidelijk in de wijkzorgteams waar een procesmanager
van de gemeente de samenwerking stuurt. Wanneer kinderen zijn betrokken wordt
de regie gevoerd door de gezinsvoogd. In andere gevallen wordt de regie op
Pagina 59 van 72