Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor ...

Gebrekkige indicatiestelling en samenwerking bedreiging voor kwaliteit van zorg voor licht verstandelijk
gehandicapten | november 2010
Tijdens de instellingsbezoeken zijn een aantal ‘good practices’ aangetroffen, die
richting kunnen geven bij het zoeken naar de juiste aanpak. De gemeente Enschede
treedt bijv. als procesregisseur op in multiproblem gevallen (één cliënt, één plan) en
Cello (Rosmalen) heeft rond diezelfde doelgroep een speciaal organisatieonderdeel
gevormd dat de regie voert.
Een speciale vermelding vraagt de competentieproblematiek tussen VG en GGZ. Een
knelpunt in de samenwerking met de GGZ heeft te maken met de grondslag (GGZ
zou de LVG-er als cliënt vaak niet interessant vinden). De invulling van
randvoorwaarden door GGZ wisselt sterk. In een aantal regio’s vervullen zij een
voortrekkersrol. Daar tegenover staan een aantal regio’s waar de inzet van de GGZ
sterk achterblijft en men zich verschuilt achter een –verouderde- visie op de
privacywetgeving.(bron: Project zorg voor gezinnen met geringe sociale
redzaamheid)
Stelling 10
De problemen tussen de VG- en de GGZ-sector vragen om een speciale taskforce.
Stagnatie in de keten leidt tot discontinuïteit en tast de kwaliteit van het primaire
proces aan en de realisatie van de ketendoelen. Voor ketens waar geen of maar
weinig alternatieven voorhanden zijn is continuïteit een kritische eigenschap. In het
geval van de LVG-doelgroep loopt het functioneren van de keten hier een bijzonder
risico omdat de klant kwetsbaar of afhankelijk is en niet zelf de continuïteit van de
keten (of van zijn of haar traject daarbinnen) kan of wil bewaken en afdwingen.
Continuïteit speelt overigens ook op verschillende niveaus: het geldt voor de keten
als geheel maar ook voor het individuele traject dat binnen een keten wordt
doorlopen. (bron: Kwaliteitsaspecten ITJ)
In transitiesituaties is het gemis aan regievoering goed merkbaar. Bij de overgang
van jeugdhulpverlening naar zorg en begeleiding voor volwassenen gaat veel mis.
Als gevolg van het te lage zzp (doordat het functioneren van betrokken cliënt in de
24 uurs-setting te hoge verwachtingen wekt), kan er vaak niet voldoende
begeleiding worden gegeven. In het uiterste geval stopt de begeleiding bij de
overgang naar de nieuwe zorgvorm. Ook de overgang van ziekenhuis naar de
thuissituatie is erg kwetsbaar o.a. met betrekking tot medicatievoorschriften en
andere behandelingsafspraken.
Het beschrijven van zorgpadent zou een oplossing kunnen bieden.
Stelling 11
Overdracht van taken en verantwoordelijkheden vindt expliciet plaats. Bij de
inrichting van overdrachtsmomenten is van belang om zowel rekening te houden
met bij overdrachtssituaties in het algemeen veel voorkomende risico’s als met
eventuele specifieke kenmerken van de cliëntsituatie.
Stelling 12
Het vastleggen van de meest voorkomende transitiesituaties in zorgpaden maakt
deze situaties hanteerbaar voor begeleider en cliënt.
t Onder zorgpad wordt verstaan de verzameling van methoden en hulpmiddelen om de leden van het
multidisciplinaire en inter-professioneel team op elkaar af te stemmen en taakafspraken te maken voor een
specifieke patiëntenpopulatie. Het is een concretisering van een zorgprogramma met als doel kwalitatieve en
efficiënte zorgverlening te verzekeren. Het is een middel om een patiëntgericht programma op een systematische
wijze te plannen en op te volgen.(Netwerk Klinische paden, 2002)
Pagina 65 van 72