blackbox-onderzoek veiligheidshuizen webpublicatie nr. 49 - Oapen

2.2 Doel en opzet
26
In de literatuur zoals die hiervoor reeds is genoemd, worden veel verschillende definities van
het fenomeen ‘Veiligheidshuis’ gevonden. Voor een deel hangt dat samen met de varianten
die straks zullen worden genoemd. Wij hanteren de omschrijving van een Veiligheidshuis
zoals die is gegeven op de website www.veiligheidshuizen.nl:
Een Veiligheidshuis is een samenwerkingsverband van verschillende ketenpartners dat zich
richt op het terugdringen van overlast, huiselijk geweld en criminaliteit. In een Veiligheidshuis
werken instanties op één locatie samen aan opsporing, vervolging, berechting en
hulpverlening. De ketenpartners signaleren problemen, bedenken oplossingen en voeren die
samen uit. Werkprocessen worden op elkaar afgestemd, zodat strafrecht en zorg elkaar
aanvullen. Ingezet wordt op gedragsverandering, recidivevermindering en verbetering van de
kwaliteit van leven van de delinquent. Men gaat dadergericht, gebiedsgericht en
probleemgericht te werk.
Deze algemene omschrijving doet recht aan de verscheidenheid die binnen de
Veiligheidshuizen valt te onderkennen. Het COT Instituut voor Veiligheids- en
Crisismanagement concludeert in haar Quickscan terecht dat hét Veiligheidshuis niet bestaat
(COT 2008, 45). Na de bestudering van 23 Veiligheidshuizen constateren de onderzoekers van
COT: “Veiligheidshuizen zijn er in verschillende soorten en maten. Ook is het Veiligheidshuis
niet uniek. Verschillende initiatieven kunnen onder de noemer ‘Veiligheidshuis’ worden
geschaard”. Momenteel geldt die verscheidenheid nog steeds of mogelijk nog sterker omdat
het onderscheid tussen de Veiligheidshuizen mede wordt bepaald door de fase waarin de
ontwikkeling van dat Veiligheidshuis zich bevindt. Sommige Veiligheidshuizen bestaan al
enkele jaren, andere nog maar enkele maanden of een jaar. Het is echter ook nooit de
bedoeling geweest om een voorbeeldstructuur te maken waaraan alle Veiligheidshuizen
zouden moeten voldoen. In diverse beleidsstukken wordt immers aangegeven dat het
landelijk dekkend netwerk geen uniforme blauwdruk wil zijn voor de wijze waarop de
Veiligheidshuizen zouden moeten worden opgezet en wat ze zouden moeten doen. De kracht
van de Veiligheidshuizen is dat ze op lokaal niveau van de grond zijn gekomen en daardoor
zijn toegesneden op de specifieke lokale situatie. Dit blijft ook het uitgangspunt bij de borging
en verdere intensivering van de Veiligheidshuizen. Wel wordt bij de opzet van nieuwe
Veiligheidshuizen, zoals we eerder zagen, zoveel mogelijk voortgebouwd op reeds bestaande
samenwerkingsverbanden en zogenaamde “best practices”. Dat heeft in de bestaande
Veiligheidshuizen de afgelopen periode geleid tot een succesvolle samenwerking tussen de
verschillende partners.
Het gegeven dat hèt Veiligheidshuis niet bestaat wil echter niet zeggen dat er geen
gemeenschappelijke kenmerken zijn. In de reeds genoemde Quickscan worden er vier
genoemd: de drie kernthema’s (veelplegers, huiselijk geweld en risicojeugd), de