blackbox-onderzoek veiligheidshuizen webpublicatie nr. 49 - Oapen

onbestanden ligt dat anders. Persoonsgegevens die zijn opgenomen in de afzonderlijke
60
bronbestanden, zijn dat (indien conform toepasselijke wet- en regelgeving verwerkt) volgens
een welbepaald en gerechtvaardigd doel. Het is voor de betrokkene dan ook duidelijk (of
duidelijk gemaakt) dat zijn gegevens in dat kader worden gebruikt. Als het Veiligheidshuis de
gegevens voor noodzakelijke, aanpalende doelen gebruikt, is dat slechts mogelijk indien dit
voor de betrokkene ook kenbaar is. Alleen zo kan de betrokkene zijn rechten uitoefenen
(inzage, correctie, verwijdering en verzet).
Het antwoord op de tweede vraag is daarom een volmondig ‘ja’. Dit heeft onder andere te
maken met de (niet vooraf geëxpliciteerde of getoetste) aanname dat meer informatie over
een persoon zonder meer leidt tot betere samenwerking. Echter, wanneer men daarbij
onvoldoende aandacht heeft voor de noodzakelijkheid en de rechtmatigheid van die
samenwerking is het directe gevolg een grotere kans op privacyinbreuken. Daarnaast ontstaat
er minder transparantie voor de burger. Het tweede grote punt is dat een samenwerking
steeds vaker wordt opgestart met actoren die zelfstandig opereren met een eigen, ander doel.
In dit geval heeft justitie bijvoorbeeld een significant ander doel met zijn verwerking dan de
zorg. Dit blijkt nog duidelijker uit de soort relatie die zij heeft met de burger. Daar waar de
zorg is gebaseerd op vertrouwelijkheid, hetgeen terug is te vinden in het beroepsgeheim
(WGBO), verwerkt justitie gegevens voor een handhavingsdoel.
Bij het Veiligheidshuis krijgt de samenwerking vorm door middel van een Verwijsindex. De
bronbestanden blijven onder verantwoordelijkheid van de desbetreffende actor. De
bronbestanden zijn opgebouwd vanuit een eigen doelstelling en minder of niet voor
uitwisseling buiten de eigen context, oftewel via een ketenbenadering. De kans op inbreuken
is hiermee aanzienlijk. Doordat de twee grote partijen, namelijk justitie en zorg, beide met
bijzonder gevoelige data werken, is het aan te bevelen te zoeken naar het dominante en
inhoudelijke ketenprobleem, naar de noodzakelijkheid en naar de omvang van de uit te
wisselen data te onderzoeken.
Het valt te verwachten dat deze dynamiek tussen overheid en de burgers in de toekomst
steeds meer zal veranderen, wanneer dergelijke technologie op nog grotere schaal of met
meerdere verschillende sectoren of initiatieven als de Verwijsindex Risicojongeren en het
EKD, zijn intrede zal doen.
4.3 Aanbevelingen
Het is dan ook tijd dat voor de Veiligheidshuizen een landelijk beleid wordt ontwikkeld, met
name voor de problematiek van de bescherming van persoonsgegevens. Allereerst moet