blackbox-onderzoek veiligheidshuizen webpublicatie nr. 49 - Oapen

4 CONCLUSIES, BEANTWOORDING VAN DE ONDERZOEKSVRAAG EN
AANBEVELINGEN
4.1 Conclusies
Het Veiligheidshuis borduurt voort op het idee van Justitie-in-de-buurt oude stijl. Hoewel
het idee op zich succesvol was, lag aan de JIB’s niet meer overheidsbeleid ten grondslag dan
in algemene termen het bestrijden van overlast en criminaliteit in een bepaalde wijk of buurt.
Het wekt daarom geen verwondering dat de Veiligheidshuizen zich bij de Evaluatie (WODC
2008) alleen konden vinden in het gereconstrueerde doeleinde van de persoonsgebonden
aanpak, hetgeen dan ook hét kenmerk van Veiligheidshuizen kan worden genoemd. Het is
een relatief open begrip waaraan de Veiligheidshuizen op hun eigen manier invulling geven.
Dit blijkt mede uit de vele thema’s die onder de algemene noemers van veelplegers,
(jeugd)criminaliteit en huiselijk geweld worden gebracht. Deze extra thema’s variëren van
woonoverlast, nazorg voor ex-gedetineerden en aanpak van specifieke risicogroepen,
coffeeshopbeleid tot aanpak van overlast op een tram of in een buurt. In totaal zijn er door de
Veiligheidshuizen zo’n 93 thema’s genoemd. De eigen invulling blijkt daarnaast ook uit de
variatie van het aantal en de soorten deelnemers van het Veiligheidshuis, hetgeen doorwerkt
in de deelname aan het casusoverleg. Deze verscheidenheid maakt de centrale regie en
landelijke ICT-oplossing als GCOS niet gemakkelijk of misschien onhaalbaar. Het systeem zal
aan moeten kunnen sluiten op vele bronbestanden en daarbij de noodzakelijkheid en
rechtmatigheid van de gegevensverwerking moeten kunnen garanderen.
Sommige middelen als GCOS en de modelconvenanten zijn min of meer geüniformeerd, maar
dat geldt minder of niet voor het beleid. Ook bij de informatie-uitwisseling en technologie
komen verschillende vormen voor. Er lijkt weliswaar sprake te zijn van een ketenbenadering,
maar door de complexiteit van het veld en de gebrekkige automatisering is grootschalige
informatie-uitwisseling welhaast onmogelijk. De ketenbenadering bestaat idealiter uit de
benoeming van een dominant ketenprobleem op grond waarvan de noodzakelijke partners
bij het probleem dienen te worden betrokken. Het is de vraag in hoeverre dat in de praktijk
ook steeds gebeurt en of niet iedereen die op dat moment aanwezig is met het probleem
wordt geconfronteerd en alle informatie krijgt die met dat probleem samenhangt.
Gecombineerd met het veelal ontbreken van de noodzakelijke informatie maakt het moeilijk
om te kunnen meten of de aanpak in de praktijk ook daadwerkelijk een effectieve bijdrage
levert aan de doelstellingen.
De manier waarop het probleem van de automatisering wordt aangepakt is hoopvol. GCOS is
vooral bedoeld als ondersteuning voor de bestaande systemen. Nog nader bekeken zou
moeten worden in hoeverre het ook inderdaad een verbetering is. Het bevindt zich thans in