NL.Trendwatch: gebruikersmarkt uitgaansdrugs in ... - Bonger Instituut

licht overstuur vertelde dat ze zelfs haar string uit moest trekken terwijl ze geen drugs bij
zich had. Ze vertelde dat ze in het tasje dat ze bij zich droeg, vorige week wat wiet had ge‐
stopt. Haar vriend bleek eveneens gestript te zijn zonder wat op zak te hebben. We hebben
echter ook bezoekers gesproken die wel drugs bij zich hadden, maar bij wie de hond geen
drugssporen rook. De voorzorgsmaatregelen die werden getroffen, waren onder andere de
drugs te verpakken in een met vaseline behandeld plasticfolie en dit vaginaal of anaal in te
brengen. Een jonge vrouw vertelde ons dat ze na detectie van de hond werd voorgeleid bij
de politie en heeft moeten strippen met ‘drugs in haar doos’.
Een punt van discussie – dat straks bij het gezondheidsperspectief ook aan de orde komt – is
dat drugshonden feitelijk geen onderscheid maken tussen hard‐ en softdrugs, waardoor veel
cannabisgebruikers, zoals we zagen in Arnhem, voor verhoor naar de officier van justitie
moeten. (Een dergelijke bevinding noteert ook het HIT‐team op een feest in Amsterdam: “De
aanwezige verdovende middelen honden bleken na de fouillering bij veel bezoekers ‘aan te
slaan’, maar dat dit voornamelijk bezitters waren van een toegestane hoeveelheid soft‐
drugs.”) Voorts werd waargenomen dat bezoekers plotseling kozen voor een andere ingang
toen hen het bericht bereikte dat waar zij stonden drugshonden actief waren.
Omdat de honden maar beperkt inzetbaar zijn, kiest de politie voor het meest gunstige tijd‐
stip, namelijk wanneer er een grote aanloop is. Deze werkwijze heeft tot gevolg dat groepjes
verdachten in golven naar de hulpofficier worden gebracht. Deze weet dan nog niet om
welk(e) middel(en) het gaat en hij/zij moet ter plekke een logistieke afweging maken. Als het
te vol is bij de politiebus, krijgen de honden een poosje rust omdat men de stroom nieuwe
verdachten anders niet snel genoeg verwerken kan.
Deze werkwijze heeft als gevolg dat in principe elke bezoeker als een potentiële bezitter van
drugs kan worden aangemerkt en daardoor het risico loopt te worden gecontroleerd of be‐
snuffeld door drugshonden, louter en alleen omdat deze zich ophoudt in de buurt van
drugsgerelateerde dancefeesten.
Amsterdam: trendsetter van zerotolerance
De term ‘zerotolerance’ werd eind jaren negentig voor het eerst uit de mond van de Am‐
sterdamse politie opgetekend tijdens de handhaving en opsporing van drugs in het Amster‐
damse uitgaansleven. 50 Destijds betrof het vooral illegale housefeesten in perifere stadsde‐
len. Uit documentatie van de Amsterdamse politie – verkregen via een door medewerkers
van de Jellinek gevoerde WOB‐procedure 51 – maken we op dat de beleidsdriehoek, ondanks
50
Korf et al. (1998; 2003).
51
Naar aanleiding van alle commotie rond het zerotolerancebeleid en de onbevredigende antwoorden van
het OM en de driehoek om meer opheldering te geven inzake de ‘nieuwe’ richtlijnen, heeft een preventie‐
medewerker van de Jellinek een beroep gedaan (maart 2008) op de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB)
inzake dance events en de daarmee verband houdende maatregelen in het kader van de openbare orde en
57