HERBESTEMMING VAN RELIGIEUS ERFGOED Maastricht ... - WTA

Figuur 2: Relatief aandeel van de grootste religieuze gezindten in Nederland
5. Toekomstgericht
Wat is op deze situatie het antwoord van het bisdom van Haarlem?
Tweeledig: Van de ene kant moeten we de realiteit van vandaag nuchter onder ogen zien.
Wij brengen de vele parochies daarom in een groter verband van een regio. Meerdere
parochies die in een bepaalde maatschappelijke context leven, zoals een stadsdeel, kleinere
stad of dorpen in elkaars buurt, moeten met elkaar gaan samenwerken. Dat heeft gevolgen
voor het pastoraat, de dienstverlening naar de parochianen, maar ook voor het kerkelijk
vastgoed. Je kunt niet alles op alle plaatsen in stand houden.
Is dat verantwoord? Ja denken we, omdat de parochianen, zoals alle Nederlanders, ook niet
meer zo plaats gebonden zijn. Met name door de sterk toegenomen mobiliteit is onze
actieradius van leven, wonen, werken en recreëren de laatste halve eeuw ook opgeschaald
van ‘het dorp van Wim Sonneveld’ naar - bij tijd en wijle - de hele wereld. En natuurlijk blijft
de parochie een gemeenschap op plaatselijk niveau, maar dat hoeft niet te betekenen dat
iedereen er letterlijk te voet moet kunnen komen. Dat ambitieniveau moeten we loslaten.
Van de andere kant moeten we ook een antwoord geven op de eerder genoemde uitdaging
van deze tijd om mensen een geestelijk houvast, een oriëntatiepunt in hun leven, concrete
steun op de scharniermomenten van het leven, te geven. Dat is nogmaals niet het
onderwerp van vandaag. Wel is het voor iedereen glashelder dat de kerken daar wat mee
moeten: hun missionaire taak in de wereld van vandaag moet prominent op de kaart staan.
Niet alleen de vast kern en achterban bedienen, maar ook wegen zoeken om voor mensen
vandaag (een ‘markt’ die (nog) steeds groter wordt!) een baken te zijn, als eigenaren van
een spiritueel en cultureel erfgoed.
- 4 -