publicatie - Lotte van Laatum

Johnson gaan werken. Hier deden
we inpakwerk. Ik heb hier 2 jaar
gewerkt tot mijn zeventiende,
toen was ik in verwachting van
ons eerste kind. Mijn man is toen
bij Demka in Utrecht gaan werken
in de metaalindustrie.
Hierna ben ik een jaar thuis
gebleven met onze zoon. Na een
jaar wilde ik toch graag gaan
werken en ben ik fulltime gaan
werken bij een schoonmaakbedrijf.
Na 15 jaar ben ik parttime
gaan werken. Door dit werk heb
ik goed Nederlands leren praten,
lezen en schrijven. Mijn vriendin
paste in die tijd op de kinderen.
Ik kan wel zeggen dat ik voor die
tijd best modern was, ik verfde
mijn haar, droeg geen hoofddoek
en heb in 19 5 al mijn rijbewijs
gehaald. Hierover werd veel
gesproken in de buurt. Ik heb al
die jaren ook veel vrijwilligerswerk
gedaan. In de eerste plaats
voor de school van mijn kinderen,
nu doe ik veel voor het dienstencentrum
in Lombok. Vanwege
mijn gezondheid kan ik de laatste
tijd helaas wel wat minder doen.
In 198 ben ik gestopt met werken
om voor ons vierde kind te
zorgen. Hij had ernstige gezondheidsproblemen
en we hebben
dag en nacht voor hem gezorgd.
Bijna iedere dag moesten we
naar het ziekenhuis. In 1995 is hij
overleden. We hebben besloten
hem in Turkije te begraven maar
21
Bu işin sayesinde Hollandaca’yı iyi
konuşmayı, okumayı ve yazmayı
öğrendim. Bu dönemde arkadaşım
çocuklarıma bakıyordu. O zamana
göre epeyce modern olduğumu
söyleyebilirim. Saçlarımı boyar,
başörtüsü takmazdım ve daha 1975
yılında ehliyetimi almıştım.
Bu olay mahallede epeyce
konuşulmuştu. Bütün bu yıllar
boyunca gönüllü işler de yaptım.
Öncelikle çocuklarımın okulunda,
şimdilerde ise Lombok’taki
hizmet merkezinde gönüllü işler
yapıyorum. Ne yazık ki son
zamanlarda sağlık nedeniyle daha
az çalışabiliyorum.
1987 yılında dördüncü
çocuğumuza bakmak için çalışmayı
bıraktım. Ciddi sağlık sorunları
vardı ve gece gündüz onunla
ilgileniyorduk. Neredeyse her gün
hastaneye gidiyorduk. 1995 yılında
onu kaybettik. Türkiye’ye defnettik,
ama şimdi keşke burada gömülmüş
olsaydı diyorum, o zaman mezarını
arada sırada ziyaret edebilirdik.
Şu anda eşim gibi işsizim.
Yıllarca ağır bedensel işlerde
çalıştığımızdan sağlımız kötüleşti.
Ekonomik açıdan sıkışık olmamıza
rağmen, her yıl 3 ila 4 ay
Türkiye’ye gidiyoruz. Pozantı’da
kendi evimiz var, orada kalıyoruz.
Bu evi çocuklarımızla beraber satın
aldık. Hollanda’da kendime bir yol
çizebildim, diye düşünüyorum.
35 yıldır Lombok’ta oturuyorum