publicatie - Lotte van Laatum

Gülbiye Aykan
In 194 ben ik geboren in
Karadiken, een klein dorpje 20
kilometer van Adapazari in het
noordwesten van Turkije.
Karadiken had in die tijd
ongeveer 50 inwoners,
voornamelijk boeren. Mijn ouders
komen van oorsprong uit
Roemenië. Ze zijn na de Russische
bezetting naar Turkije gevlucht.
Ook de ouders van mijn man,
Yusuf, komen uit deze streek.
Karadiken is een boerendorp en
landbouw en veeteelt zijn dus een
van de hoofdtaken.
De vrouwen en mannen staan
’s ochtends om 5:00 op.
De mannen gaan de dieren,
voornamelijk koeien en schapen,
verzorgen en het gereedschap
voor het land in orde maken.
De vrouwen melken de dieren en
verzorgen het ontbijt. Daarna
vertrekken de mannen te voet
naar het land dat op zo’n ander
half uur lopen van het dorp ligt.
De vrouwen blijven thuis en
zorgen voor het huishouden.
De zomermaanden waren drukke
tijden voor de dorpsgenoten. In
deze periode moest er veel
gebeuren op het land. In de
wintermaanden was het rustig.
De mannen vermaakten zich in
het buurtcafé en de vrouwen
waren vooral met elkaar aan het
handwerken. In tegenstelling tot
1947 yılında Türkiye’nin
Kuzey-batısında, Adapazarı’na 20
kilometre uzaklıktaki Karadiken
köyünde doğdum. O zamanlar
köyümüzün nüfusu çoğu çiftçi olan
yaklaşık 50 kişiden oluşmaktaydı.
Aslen anne babam Romanya’dan
göçmüş. Rus işgalinden sonra
kaçıp, Türkiye’ye yerleşmişler.
Eşim Yusuf’un ailesi de bizim
köyden.
Köyün başlıca geçim kaynağı
çiftçilik, öyle olunca da başlıca
uğraşılar tarım ve hayvancılık
oluyor. Kadınlar, erkekler sabah
05:00’de kalkar. Erkekler
hayvanlarla, yani koyunlarla,
sığırla ilgilenir, tarlada lazım
olan araçları, gereçleri hazırlarlar.
Kadınlar hayvanları sağar,
kahvaltıyı hazırlar. Sonrasında
erkekler yürüyerek köye bir buçuk
saat uzaklıktaki tarlalara giderler.
Kadınlar evde kalıp, evin işleriyle
ilgilenirler. Bizim köyde en yoğun
geçen günler yaz aylarıydı.
Bu dönemde tarlada yapılması
gereken pek çok iş vardır.
Kışları sakin geçerdi. Erkekler
köyün kahvesinde vakit geçirir,
kadınlar da bir araya gelip elişleri
yaparlardı. Diğer kızların aksine,
ben her zaman iki ağabeyime
tarlada yardım ettim. Onlarla
ilk defa tarlaya gittiğimde 9
yaşındaydım. Çoğu zaman akşam
on bire kadar tarlada çalışırdık.