publicatie - Lotte van Laatum

heb daar meegeholpen in de
huishouding. Mijn man zocht
iedere dag het zogenaamde
dagwerk, iedere dag ging hij
opnieuw opzoek naar werk voor
die dag. Deze eerste periode van
ons huwelijk was moeilijk.
Na een jaar kwam ons eerste
kind, en na drie jaar was het
gezin met vier kinderen compleet.
Inmiddels had mijn man gehoord
dat er in West Europa een grote
vraag naar arbeidskrachten was
en besloot hij in 19 4 op eigen
houtje met de auto naar België te
gaan. Later is hij naar
Nederland gegaan omdat daar
meer werk was. In Utrecht vond
hij werk bij een ijzerwerf.
Drie jaar heb ik mijn man niet
gezien. Hij is een aantal keer op
vakantie gegaan naar Turkije
maar na vijf jaar besloot ik om
hem achterna te reizen.
Hij had alles inmiddels voor
ons gezin geregeld, hij had een
verblijfsvergunning, een huis
en vliegtickets zodat we met
een gerust hart naar Nederland
konden komen.
Op dat moment waren de
financiën voor mij het
belangrijkste. In Turkije woonden
we in armoede en dit wilde we
graag veranderen, ik wilde nu
goed voor ons gezin kunnen
zorgen. Als de verhuizing naar
Nederland hiervoor nodig was
5
tam oldu. Bu arada eşim Batı
Avrupa’da işçilere büyük ihtiyaç
olduğunu duymuştu, 1974 yılında
tek başına otomobille Belçika’ya
gitmeye karar verdi.
Sonrasında daha çok iş imkanı
olduğundan Hollanda’ya geçti.
Utrecht’te bir demirhanede iş
buldu. Üç yıl boyunca eşimi
görmedim. Birkaç defa tatil için
Türkiye’ye geldi, ama beş yıl
sonra ben de onun arkasından
Hollanda’ya gelmeye karar
verdim. Bu arada o bizim için
oturma iznini, evi, uçak biletini,
her şeyi ayarladı. Böylece bizde
gönül rahatlığıyla Hollanda’ya
gelebildik.
O dönemde benim için en
önemlisi maddi durumumuzdu.
Türkiye’deyken fakirlik içinde
yaşıyorduk ve bunu değiştirmek
istedik. Ailemize iyi şekilde
bakmak istiyordum.
Bunun için Hollanda’ya taşınmak
şartsa, annemlerle vedalaşıp,
köyü geride bırakmam gerekiyordu.
Aklımızda hep Hollanda’da para
biriktirip, sonrasında Türkiye’ye
geri dönmek vardı.
Çocuklarımız burada büyüdüler,
burada okula gittiler.
Artık dönemeyiz, çocuklar artık
Türkiye’de yaşayamazlar.
Salur köyünde hâlâ akrabalarımız
yaşıyor. Eşimin ailesinin durumu
henüz pek düzelmedi.