JG 19 nr 4 - Reynaertgenootschap

afb. 1
De hofgemeenschap wacht vol ingehouden spanning, eindelijk is de daging gelukt:
‘es komme Reineke wirklich’. Op de prent ziet de toeschouwer Reinekes aankomst
aan het hof. De vos oogt zelfzeker als was hij ‘s konings eigen zoon en vrij van alle
gebreken. Met nog één poot omhoog zien we de vos zijn laatste stap zetten.
Reineke is door Van Everdingen zelfzeker, levendig en dynamisch neergezet.
Van Everdingen was een befaamde landschapsetser. Hij maakt van deze artistieke
verworvenheid handig gebruik en plaatst het hoftafereel aan de rand van een
open plek in het bos. Nobel zit op een hoge berm onder de bladeren van een boom.
Van Everdingen, die zoals we verder zullen zien, het antropomorfe schuwt, zet
Nobel niet op een troon maar gewoon op de aarde. Hij zit op die hoge berm naast
een laagte in het veld. Rechts, in het lager gelegen vlak, zijn de wolf, de beer, de
kat (de drie koningsbodes) en de haan als aanklagers verzameld. Het lijkt alsof ze
in een holle bosweg zitten die naast die open plek loopt.
Van Everdingen geeft de haas Lampe (Cuwaert) een opvallende plaats, links op
de voorgrond. De haas lijkt rustig, oogt zelfs niet bang, maar zit wel op een goede
plek om vlug te verdwijnen. De manier waarop Van Everdingen Reineke en de
koning compositorisch heeft geplaatst en met een rijke, expressieve lichaamstaal
heeft afgebeeld, is meesterlijk. Ook Nobel oogt zelfzeker en is op dat moment in het
verhaal nog de heerser van het dierenrijk. De vos is ‘frei und ledig von allen
Gebrechen’ en kan nog alle kanten uit.
Tiecelijn, 19, 2006