JG 19 nr 4 - Reynaertgenootschap

afb. 3
enkele van zijn prenten laat de kunstenaar de vos immers van op een afstand de
loop der gebeurtenissen overzien. Hier staat echter de op een vos gelijkende wolf
midden in het gebeuren. Als we de staarten vergelijken, moeten we concluderen dat
het dier een wolf is. Hij heeft geen pluimstaart zoals de vos. De alerte wolf staat met
zijn lichaam afgewend en kijkt, zoals de hond, met gedraaide kop naar de opknoping.
Het is knap hoe de kunstenaar het actieve en passieve zo harmonisch in de
prent weet te plaatsen.
3
Op het einde van het Funfter Gesang, waar Reynaert zijn verhaal van de schat nabij
de Krekelborn (Kriekeputte) opdist, plaatst de uitgever van deze Reineke Fuchs de
prent van Van Everdingen waar we Nobel aandachtig zien luisteren naar Reynaerts
leugenverhaal (afb. 3). De kunstenaar verdeelt zijn prent weer diagonaal. Daardoor
creëert hij een sterke dynamiek en kan hij de taferelen evenwichtig in het plaatje
verdelen. Van Everdingen, als befaamd landschapskunstenaar, gebruikt hier
opnieuw dit verworven meesterschap en etst een prachtig landschap als decor voor
dit Reynaerttafereel. Rechts staat en zit een groepje dieren te luisteren met op de
achtergrond een fraai berglandschap met een kerkje. In dit bergachtige landschap
zien we duidelijk Van Everdingens herinneringen aan zijn Scandinavische reizen.
Tiecelijn, 19, 2006